پس از خداحافظی سعید ابراهیمی از تیم ملی والیبال نشسته، تعداد ملی پوشان مازنی در موفق ترین تیم گروهی ورزش ایران در میادین بین المللی؛ کم که نشد هیچ، دو برابر شد.

به گزارش مازند اسپرت؛ امیر حسین متولی کفشدار و مرتضی مهرزاد از آمل و چالوس به این تیم اضافه شدند تا همچنان مازندرانی ها در تیم ملی جولان دهند و قرق خود را ادامه بخشند.
ملی پوشان والیبال نشسته به جبر رسانه ای شناخته شده نیستند اما در میان آنها مرتضی مهرزاد ویژگی متفاوتی دارد. او را بیننده های پرو پا قرص برنامه ماه عسل به یاد دارند. همان غول ۲۴۴ سانتی متری اهل امامرود چالوس که عاشق دیدن علی کریمی بود. آن برنامه کاری کرد تا بلند قامت ترین مرد خاورمیانه از پیله اش خارج شود و بواسطه ورزش تبدیل شود به یک فرد اجتماعی.
مرتضی این روزها یک ملی پوش است که به خاطر ویژگی قامتش انتظار می رود به مرور توجهات جهانی را متوجه خود سازد.

 

 

آرزوی اجابت شده

بلندقدترین ایرانی بعد از سه سال تلاش حالا در تیم ملی والیبال نشسته به همراه دیگر هم تیمی هایش تمرین می کند.
 اندازه پهنای کف دست او در حدود ۲۷ سانتی‌متر است. قد نشسته او ۱۲۳ سانتی متر و ۲۰۱ سانتی متر ارتفاع نشسته اووقتی که دستهایش را بلند می کند است.
بلند قامت ترین ایرانی شبی که میهمان برنامه احسان علیخانی بود از آرزوهایی سخن به میان آورد که شاید فکر نمی کرد روزی جامه عمل بر قامت خود ببیند.
در آن برنامه مهرزاد که سعی می کرد مشکلاتش را آرام و در گوش مادر به علیخانی برساند، از مشکلات زندگی اش گفت.
مهرزاد که یک پرسپولیسی تمام عیار است در آن برنامه از دیدن علی کریمی بعنوان بزرگترین آرزویش یاد کرد.
کریمی که آن شب از قضا برنامه ماه عسل را دیده بود و می‌دانست دیدن او بزرگترین آرزوی مرتضی بوده، او را در آغوش کشید. شاید مرتضی هرگز باورش نمی‌شد که پس از بیان بزرگترین آرزویش در ماه عسل، تنها بعد از گذشت چند ساعت به رویایش برسد و فوتبالیست محبوبش را در یک‌قدمی‌اش ببیند.
مرتضی طی سالهایی که در منزل بود و خود را از جامعه و مردم دور و جدا می دانست بسیار گوشه گیر و منزوی بود.
مادرش با آنکه از بیماری رنج می برد یک تنه به مشکلاتش رسیدگی کرده و فرزندش را تر و خشک می کرد.
مادر دست به دامان مسوولین شد تا بلکه چاره ای برایش بیاندیشند. در کنار تحمل رنج بیماری، کم رویی و خجالت کشیدن از مردم، عدم وجود لباس و کفش به اندازه پای مرتضی و مشکل راه رفتن به سبب عارضه از قسمت پا، عدم داشتن وسیله نقلیه مناسب با توجه به قد بلند که در خودرو سواری ممکن نبود و … هم دلیل مهرزاد بر ماندن در منزل بود.
مرتضی که متولد سال ۱۳۶۶ بوده و هم اینک ۲۸ ساله است آن شب به کریمی از پاهایش گفته بود، از اینکه یکی از پاهایش از پای دیگر ۱۰ سانتی‌متر کوتاه‌تر است و اگر شرایط مهیا شود، می‌تواند با انجام عمل جراحی بار دیگر تناسب پاهایش را برقرار کند.
می‌گفت که اگر مشکل پاهایش برطرف شود، می‌‌خواهد بسکتبالیست شود!
کریمی به او قول داده بود که اگر مرتضی بسکتبالیست شود برای تماشای بازی‌اش به ورزشگاه برود.
آن روزها گذشت و اگر چه مشکل پاهای مرتضی آن طور که می خواست حل نشد و او بسکتبالیست نشد اما حالا علی کریمی می تواند برای دیدن بازی های او به جای سالن بسکتبال به سالن های والیبال نشسته برود.
مرتضی ۱۶ ساله بود که در پی وارد شدن ضربه شدید به ناحیه لگن تحت عمل جراحی قرار گرفت و از آن پس بود که کم کم متوجه شد پای راستش از پای چپش کوتاه تر است. گویا از اینجا بود که خداوند تقدیری دیگر را برای مرتضی مهرزاد رقم زد چراکه او طی شش سال ۵۷ سانتی متر قد کشید و از یک متر و ۹۰ سانتی متر به دو متر و ۴۴ سانتی متر رسید!

افتخار چالوس

پس از برنامه ماه عسل بود که در شهرش شناخته تر شد و محبت بیشتری را دید. مرتضی قبول کرد که در چالوس تمرینات والیبال نشسته را آغاز کند و مهرزاد هر روز بیشتر پیشرفت کرد تا به مرور اعتماد به نفس خود را پیدا کرد و بازیکن ثابت تیم شهرش شد. چالوس همان سال به لیگ برتر صعود کرد و مهرزاد از ستارگانش بود اما پول ورود به سطح بالاتر را نداشت.
اما داستان زندگی مرتضی مهرزاد از حدود سه سال پیش وارد مرحله جدیدی شد.
فدراسیون جانبازان و معلولین فراخوانی می دهد برای شناسایی استعدادهای جدید تیم ملی والیبال نشسته.
مرتضی در این فراخوان شرکت می کند و از سوی رضایی سرمربی تیم ملی و همکارانش دیده می شود.
مرتضی از آن روز تا حدود همین دو ماه پیش زیرنظر فدراسیون جانبازان و معلولین تلاش می کرد تا شاید روزی بتواند در یکی از پرافتخارترین تیمهای ملی ورزشی ایران به میدان برود.
۲۰ اردیبهشت ۹۴ روزی که مسابقات والیبال نشسته کشور های خواهر خوانده اصفهان آغاز شد، مرتضی تحقق رویاهایش را به چشمش دید.

حسن بخشعلی پور به عنوان سرمربی و حسن محمدی به عنوان مربی تیم

ملی ب والیبال نشسته در مسابقات اصفهان به چشم خود دیدند که مرتضی مهرزاد طی این سه سال تا چه میزان رشد کرده است .
درخشش مرتضی در مسابقات خواهرخوانده های اصفهان هادی رضایی سرمربی تیم الف را مجاب کرد تا نام مرتضی را در فهرست دعوت شدگان به اردوی جدید تیم ملی معرفی کند.
او به تیم موفق ثامن در لیگ برتر ملحق شد و رضایی که در مقام کاپیتان و سرمربی افتخارات عظیمی را در والیبال نشسته کسب کرده، به کار بر رویش پرداخت.
حالا مرتضی مهرزاد چند روزی است که در کنار هم تیمی هایش تلاش می کند تا به همراه تیم ملی والیبال نشسته ایران در رقابتهای پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو بدرخشد.
علی کریمی حالا می تواند به قول خود عمل کند و برای دیدن بازی های مرتضی به سالن های والیبال برود و یا لااقل آرزو کند که مرتضی و هم تیمی هایش در تیم ملی والیبال نشسته قهرمان پارالمپیک شوند تا این تیم که عنوان همیشگی قهرمانی اش را در پارالمپیک ۲۰۱۲ لندن و مسابقات قهرمانی والیبال نشسته جهان در سال ۲۰۱۴ با نایب قهرمانی و سومی عوض کرده است ، این بار بر بلندای سکوی افتخاربایستند.

مرتضی: حریفان را عصبانی می کنم

بلند قامت ترین مرد ایران در فصل جدید رقابت های لیگ برتر سال ۹۴ همراه با تیم والیبال نشسته ثامن الحجج سبزوار (ع) خواهد بود.
مرتضی مهرزاد می گوید: سال گذشته همراه با تیم شهرداری چالوس در رقابت های لیگ دسته یک شرکت کردم و به عنوان نایب قهرمان این رقابت ها انتخاب شدیم. حدود سه سال است که همراه این تیم در مسابقات لیگ شرکت می کنم و سال گذشته پس از اتمام رقابت ها توسط هادی رضایی برای حضوردر تیم ثامن الحجج سبزوار دعوت شدم و با این تیم برای فصل جدید لیگ برتر قرار داد بستم.
بلند قامت ترین مرد ایران در ادامه می گوید: ماه گذشته همراه با تیم ملی ب در رقابت های خواهر خوانده اصفهان شرکت داشتم و برای اولین بار بود که مقابل تیم های خارجی بازی می کردم و با اینکه کمی استرس داشتم اما تجربیات خوبی از این بازی ها برای من بدست آمد.در این مسابقات مقابل تیم های آلمان، روسیه ، تیم ملی الف ایران، گز سکه و ذوب آهن بازی کردیم که سخت ترین رقابت ها را مقابل تیم ملی الف و تیم روسیه داشتیم و در پایان این مسابقات نیز به عنوان سوم دست یافتیم.در این مسابقات پشت تور بودم و بازیکنان تیم مقابل گاهی از اینکه نمی توانستند توپ را از سد دستان من عبور دهند عصبانی می شدند! طی این سالها که با ورزش آشنا شدم و در والیبال نشسته فعالیت می کنم همراه با تیم به شهرهای مختلفی سفر کردم و با افراد جدیدی آشنا شدم که این برای من بسیار خوشایند و تاثیر گذار بود و می توانم بگویم که ورزش در زندگی من نقش مثبتی ایفا کرده است و از تمام افرادی که برای حضور من در ورزش و ادامه فعالیتم تلاش کردند، قدردانی می کنم.