فوتبال و جادوی شماره ها؛ بخش اول، شماره ۱۰+عکس

شماره های جادویی

به گزارش مازند اسپرت گاهی اوقات بازیکنان فوتبال وارث شماره های گران بهایی هستند؛ شماره هایی که سطح توقعات را بالا می برند.

در دورانی که هنوز اینترنت گسترش امروز را نیافته بود، اطلاعات فوتبالی در ایران به دو مجله معروف کیهان ورزشی و ایران ورزشی خلاصه می شد. صحبت از دورانی است که که تعداد روزنامه های ورزشی هم به تعداد انگشت های یک دست نمی رسید؛ طبعا گزارشگران فوتبال هم به اطلاعات روز فوتبال دسترسی نداشتند. بنابراین جملاتی از این دست در گزارش ۹۰ دقیقه ای یک مسابقه فوتبال زیاد شنیده می شد:
شماره ۷ پاس می ده به شماره ۱۱…
این شماره ها باعث می شد تا تماشاگر بازیکنان را به کمک آنها بشناسد؛ به عنوان مثال برای گزارش کردن دیداری که گزارشگر نام خیلی از بازیکنان را نمی دانست و شرکت پخش کننده بازی هم اسامی بازیکنان را روی تصویر درج نمی کرد، همین شماره ها بودند که در ذهن مردم می ماندند. به عنوان مثال مردم می دانستند شماره ۷ آرژانتین در جام جهانی ۸۶ و یا شماره ۱۰ هامبورگ در جام باشگاه های اروپا سال ۱۹۸۳ بازیکنان خوبی هستند!
رفته رفته این شماره ها آنقدر بزرگ شدند و آنقدر جای خود را در چشم و قلب ما باز کردند، که اگر هر بازیکنی شماره ۱۰ برزیل را بر تن کند، انتظار می رود همچون “پله” برای سلسائو بدرخشد!

بله، گاهی اوقات بازیکنان فوتبال وارث شماره های گران بهایی هستند؛ شماره هایی که سطح توقعات را بالا می برند.
همانطور که اشاره شد، شماره ۱۰ برزیل یکی از همین شماره هاست؛ شماره ای که اتسون آرانتس دوناسیمنتو یا همان “پله” وقتی صاحب آن بود موفق شده بود سومین بار جام جهانی را بالای سر ببرد. پله  با درخشش در جام جهانی ۱۹۷۰، جام ژولریمه را برای سومین بار برای برزیل به ارمغان آورد.
اما شماره ۱۰ تنها بر تن مروارید سیاه برزیلی زیبا نبود. آرژانتینی ها هم در تاریخ فوتبال خود بازیکنی دارند که شماره آلبی سلسته را دوباره احیا کرد. شماره ۱۰ آرژانتین در جام جهانی ۱۹۷۸ برتن ماریو کمپس بود. مرد شش گله جام جهانی ۷۸ در حالی کاپ طلایی رنگ را بالای سر می برد که شماره ۱۰ را به تن داشت.

اما مراد ما از شماره ۱۰ تکرارنشدنی آرژانتین، “دیگو آرماندو مارادونا” است. خدای آرژانتینی فوتبال اینقدر در این پیراهن خوش درخشید که مسئولان فوتبال سرزمین نقره قصد داشتند آن را برای همیشه بایگانی کنند. این اقدام توجیه پذیر بود، اما با مخالفت فیفا مواجه شد. مارادونا شماره ۱۰ را برای وارثان تاج و تختش باقی گذاشت.
در سالهای بعد از بازنشستگی پله و مارادونا، بازیکنان زیادی پیراهن های آنها را پوشیدند. بازیکنانی که گاهی آنقدر خوش درخشیدند که به جانشینان خلف این دو بازیکن بزرگ و تکرارنشدنی فوتبال تبدیل شدند و گاهی سطح فوتبالشان فرسنگ ها با پله و مارادونا فاصله داشت.
بعد از پله، بزرگانی همچون زیکو، ریوالدو، رونالدینیو و حالا نیمار و البته چند بازیکن معمولی پیراهن شماره ده برزیل را بر تن کردند.
مارادونا هم میراث خود را برای اورتگا، آیمار، ریکلمه، توز، مسی و جدیدا آگوئرو باقی گذاشت.
اما این شماره تنها در دو کشور بزرگ و صاحب فوتبال آمریکای جنوبی مهم نیست. در کشورهایی مثل ایتالیا، فرانسه، اسپانیا، آلمان، انگلیس و پرتغال در اروپا، ژاپن، کره، عربستان و ایران در آسیا، ایالات متحده آمریکا مکزیک در کونکاکاف، شماره ۱۰ بر تن بهترین ها بوده است.
در دهه ۸۰ این پلاتینی بود که شماره ۱۰ فرانسه می پوشید. پلاتینی بازنشسته شد و شماره او را پاپن  از آن خود کرد. اما با ورود زیدان به تیم ملی، معروف ترین شماره ۱۰ فوتبال فرانسه به دنیا معرفی شد. قهرمان جام جهانی ۹۸ و یورو ۲۰۰۰، کلاس جهانی این عدد را در فوتبال به بالاترین حد خود رساند. بعد از زیزو،  فرانک ریبری ۱۰ فرانسه را به تن کرد.

وقتی صحبت از شماره ۱۰ فوتبال ایتالیا می شود، ناخودآگاه به یاد روبرتو باجو می افتیم. دم اسبی آسمانی فوتبال ایتالیا، در تیم ملی، یوونتوس، میلان، اینتر و برشا شماره ۱۰ را قبضه کرده بود.
ایتالیا دو شماره ۱۰ بزرگ دیکر هم دارد. الساندرو دل پیرو، بازیکنی که ۱۹ سال برای یوونتوس به میدان رفت و البته فرانچسکو توتی؛ کاپیتان افسانه ای جالوروسی از ابتدا تا کنون تنها شماره ای را بر تن کرده ۱۰ است!

روی کاستا در تیم ملی پرتغال و باشگاه میلان، زوانومیر بوبان کروات، گئورگی هاجی رومانیایی، مندیتای اسپانیایی، دنیس برگکمپ هلندی و در کشورمان، علی دایی از شماره ۱۰ های معروف دنیا بوده اند.

وقتی در سال ۲۰۰۱، تیم شهرک نشین کیه وو به سری آ ایتالیا راه پیدا کرد، آرزوی خرهایی (لقب کیه وو) که برای پرواز بال درآورده بودند تحقق یافته بود! این تعبیری بود که طرفداران هلاس ورونا برای صعود رقیب زردپوش خود به کار می بردند. اما عجیب تر از صعود این تیم به سری آ، که تا همین فصل ادامه پیدا کرده است و این تیم خیال سقوط به دسته پایین تر را ندارد، شماره دروازه بان این تیم بود؛ کریستین لوپاتلی با شماره ۱۰ درون دروازه کیه وو می ایستاد تا فوتبال ایتالیا همه عادات را بر هم بزند! البته وی با انتقال به رم نتوانست چنین کاری را انجام دهد، چرا که در آنجا، شماره ۱۰ فقط بر تن یک بازیکن دیده می شد، فرانچسکو توتی؛

در سال ۲۰۰۱، زین الدین ریدان از یوونتوس به رئال مادرید پیوست؛ در آن هنگام شماره ۱۰ کهکشانی ها بر تن لوئیز فیگوی پرتغالی بود. زیدان که در تیم ملی فرانسه شماره ۱۰ همه کاره خروس ها به شمار می آمد، در رئال شماره ۵ برا بر تن کرد.
در سال های اخیر بازیکنان بزرگی با پوشیدن شماره ۱۰، این عدد فوتبالی را وارد برهه تازه ای کردند. شاید مهمترین آنها، لیونل مسی باشد. اعجوبه آرژانتینی فوتبال بعد از خروج رونالدنیو از نیوکمپ، پیراهن شماره ۱۰ بارسا را تصاحب کرد و تا امروز از پس مسئولیت های این پیراهن برآمده است.

یکی از با استعداد ترین بازیکنان جهان که قطعا در سال های آینده از زیر سایه مسی و رونالدو بیرون خواهد آمد، ادن هازارد است. هازارد ۲۴ ساله در تیم چلسی شماره ۱۰ را به تن می کند. او قدرت خود را در بازی سازی با پوشیدن این شماره ثابت کرد و عنوان بهترین بازیکن لیگ برتر انگلیس را بدست آورد.
جیمز رودریگز هم در طول دو فصلی که برای رئال مادرید بازی می کند، پیراهن بازیکنان بزرگی مثل، فیگو، سیدورف، اوزیل و وسلی اشنایدر را بر تن کرده است. البته شماره ۱۰ کهکشانی ها بر تن بازیکنی چون لاسانا دیارا هم رفته است!

در سال ۹۵ یوونتوس باجو را به فروش می رساند. شماره ۱۰ بیانکونری بر تن الساندرو دل پیرو می نشیند. سال ۲۰۱۲، وقتی دل پیرو با بی مهری مسئولان یووه مجبور به ترک تورین می شود، کارلوس توز این پیراهن بزرگ را از او می گیرد. با انتقال توز به بوکاجونیورز در سال ۲۰۱۵، پائول پوگبا مرد شماره ۱۰ تورین شد.
هواداران تیم ها از بازیکن شماره ۱۰ انتظارات فراوانی دارند. آنها دوست دارند این پیراهن برتن افرادی باشد که توانایی تغییر نتیجه را داشته باشند و بتوانند برای تیم نقش یک رهبر را ایفا کنند.