جشن قهرمانی یا جشن کور کردن ذوق جوانان؟!

به گزارش مازند اسپرت (مازند ورزش)، اینکه در برگزاری لیگ‌های مختلف در تمامی سطوح فوتبالی جزو ۱۰ استان اول کشور هستیم شکی نیست اما اینجا کسی به فکر کیفیت کار نیست، ضعف مدیریت مشهود است و بلد نیستیم همانند شروع پر سر و صدا، پایانی خوشی را به ثبت برسانیم.

لیگ‌های مختلفی در فوتبال مازندران هر ساله برگزار می‌شود و تیم‌های زیادی از شهرهای مختلف درگیر این هیجانات و شور فوتبالی هستند اما بی‌نظمی‌ها و عدم حرفه‌ای‌گری، کیفیت برگزاری این لیگ‌ها را پایین آورده است.

هزینه‌های سنگین و پرداختی‌های ورودی این لیگ‌ها شاید هیأت فوتبال را ثروتمندترین هیأت در بین هیأت‌های ورزشی کرده اما آیا این دریافتی‌ها به‌درستی در امر فوتبال و پیشرفت آن و لیگ‌های‌مان صرف می‌شود یا خیر؟! این سؤال مبهمی است که سال‌ها بی‌جواب مانده است.

حداقل انتظار تیم‌های شرکت‌کننده در لیگ‌ها که ورودی‌های سنگینی را برای شرکت در این مسابقات خرج کرده‌اند این باشد که با وجود بی‌کیفیت بودن لیگ‌ها، جشن‌های قهرمانی با شکوهی که هزینه چندانی هم ندارد، برگزار شود تا انگیزه و روحیه‌ای برای جوانانی باشد که یک فصل سخت را پشت سر می‌گذارند.

اما همیشه کیفیت فدای کمیت می‌شود و فقط دل‌مان خوش است که لیگ برگزار می‌کنیم و آمار تعداد بازی‌های برگزار شده را به رخ همگان می‌کشیم اما در کیفیت برگزاری، چیزی مشخص نیست.

هر ساله معضل عدم برگزاری جشن قهرمانی سوژه و نقد تیم‌هاست و این مشکل بزرگ اهمیت چندانی برای مسؤولان مربوطه ندارد و اصلاً قرار نیست در این زمینه اقدامی کنند، صدای مسؤولان تیم‌ها هم نباید در بیاید! در آمدن صدای آنها با محرومیت مساوی است.

لیگ پایان می‌یابد و قهرمان مشخص می‌شود اما تیم قهرمان باید یکی دو هفته‌ای صبر کند تا عزیزان مسؤول با کاپ و حکم قهرمانی و مدال‌ها خدمت برسند! شاید هم بگویند خودتان این‌ها را بگیرید و بعداً با شما حساب می‌کنیم! این مسخره‌ترین مکالمه‌ای‌است که واقعیت دارد و باید اعتراف کنیم بی‌تفاوت‌ترین نوع بی‌کفایتی را در این موضوع شاهد هستیم و کسی نیست در این موضوع مهم ورود کند، کاری به بزرگسالان نداریم اما مگر می‌شود کلی نوجوان و جوان بعد یک فصل سخت، قهرمان شوند و شادی قهرمانی‌شان را به یکی دو هفته بعد موکول کنند!؟ این یک فاجعه است!

اگر کمی به دلایل نابودی فوتبال در شهرهای مختلف استان بنگریم با همین یک موضوع ساده، می شود علتش را یافت، وقتی انگیزه جوانان‌مان اینگونه کور می‌شود چه انتظاری می‌شود داشت که در فوتبال‌مان پیشرفت کنیم‌ و ستاره‌های‌مان فراری نشوند؟!

امسال هم این اتفاق تلخ تکرار شد و در حالی که نماینده چمستان قهرمان استان شد هیچ مسؤولی در دیدار پایانی حضور نیافت تا اوج بی‌احترامی به این آینده‌سازان صورت گیرد.

هیچ مقام مسؤول و یا نماینده‌ای از هیأت فوتبال استان به محل برگزاری آخرین بازی تیم قهرمان نرفت و تیم ملی‌پوشان چمستان بدون آنکه پس از یک فصل سخت، احترامی ببیند به خانه‌های خود رفتند!

این بی‌احترامی هیچ‌وقت از ذهن تیم قهرمان نخواهد رفت و کاش هیأت فوتبال مازندران برای قدردانی از تیمی که مسابقات رسمی‌اش را با قهرمانی گذرانده، برنامه‌ای معمولی تدارک می‌دید و خستگی را بر جسم و دل‌شان باقی نمی‌گذاشت.

شاید هزینه برپایی یک جشن قهرمانی شکیل، یک‌هزارم مبالغ دریافتی هیأت فوتبال از درآمد لیگ‌هایش نباشد ولی دلیل اینکه هیأت فوتبالی‌ها نمی‌خواهند لیگِ باکیفیتی داشته باشند و با کیفیت هم تمامش کنند را نمی‌دانیم.

به تصویر زیر به دقت نگاه کنید! خرجی ندارد، فقط کمی همت می‌خواهد که ما نداریم.