دکتر یوسفیان؛ ما هم منتظر مواخذه فدراسیون کاراته هستیم!

در باب بی تفاوتی فدراسیون کاراته به استان بازیکن ساز و قهرمان پروری مثل مازندران و تعلل در قبال یک اتفاق مشهود و تصمیم گیری به جا باز هم می نویسیم اما در ابتدا باید با این روش ناشایست در مقابله با مربی و قهرمانی که امیدشان با ناکارآمدی فدراسیون به یاس بدل شده، مقابله کرد.

به گزارش مازند اسپرت (مازند ورزش)،آنهایی که با زندگی و ماهها گذران وقت و کشتن امید و آینده جوانان لایق و قهرمانان شایسته کاراته آمل و مازندران بازی کردند، حکم به محرومیت آنان هم دادند و بی آنکه عذری بخواهند، تاب و تحمل دو خط انتقاد بجایشان را نداشتند و محروم شان هم کردند. بی دلیل نیست که کاراته کشور همواره در مظان اتهام و انتقاد است، چون سردمدارانش از یاد برده اند که عادی ترین وظیفه شان تسهیل راه قهرمانی است نه قطع آن!

تیم کاتای دختران آمل که پس از یک طلا و یک برنز آسیایی که در این بخش از کاراته مازندران بی نظیر بود، آماده می شد که در ژاپن و قهرمانی امیدهای آسیا درخشش دوباره ای داشته باشد، بدون توجیه منطقی و به سبب هزینه های بالای اعزام که ضعف و ناتوانی فدراسیون را عیان کرد، از سفر منع شد.
مربی سازنده آنها اعظم ملایم که در تمام ایران نمونه اش را نداریم، انتقادی از سر دلسوزی داشت که حق آنها با ماهها تلاش و فداکاری این سه دختر که در مسابقات کشوری با صلابت قهرمان شدند؛ تضییع شده ولی فدراسیون کاراته به جای عذر خواهی و دلجویی آنها را به کمیته انضباطی فراخواند و حتی بساط محرومیت را چید!

اعظم ملایم مربی و ستاره خاکپور کاراته کای مدال آور آملی به کمیته انضباطی فدراسیون فراخوانده شدند اما مانده ایم که وزارت ورزش و جوانان که مملو از نیروهای مازندرانی امین و صاحب نفوذ است چرا فدراسیون کاراته را به خاطر سستی زیاد و ناتوانی در تامین هزینه ها با وجود آنکه رشته ای دارای مجاری مالی عدیده است مواخذه نمی کند.

فرجی رئیس فدراسیون و افراد تابعه اش به یقین می دانند که اعظم ملایم و شاگردانش چقدر از وقت طبیعی خود زده اند تا امکان تشکر وزارت ورزش را از این فدراسیون به پاس موفقیت های پیشین کاتا فراهم آوردند، آنها چه تقدیر و تشکری در قبال آنان داشته اند که حالا با بی مهری زیاد در صدد محرومیت شان هستند؟!

در باب بی تفاوتی فدراسیون کاراته به استان بازیکن ساز و قهرمان پروری مثل مازندران و تعلل در قبال یک اتفاق مشهود و تصمیم گیری به جا باز هم می نویسیم اما در ابتدا باید با این روش ناشایست در مقابله با مربی و قهرمانی که امیدشان با ناکارآمدی فدراسیون به یاس بدل شده، مقابله کرد.

اداره کل ورزش و جوانان مازندران باید در این زمینه وارد عمل شده و کنار کسانی باشد که تاریخ کاراته بانوان استان را تغییر دادند و حالا محروم هم شده اند! از حوزه بانوان ورزش مازندران باید خواست تا دست از سکوت کشیده و قدم های اولیه را برای توجیه فدراسیون به اشتباه خود بردارند.

اما نگاه ما از این پس فقط به دکتر یوسفیان ملاست که نطق های گیرایش در مجلس شورای اسلامی را برای دفاع و صیانت از موقعیت آمل و مازندران در تمامی بخش ها شنیده و دیده ایم. دکتر یوسفیان به حضور شما نیاز است تا با طرح سوال از وزارت ورزش و جوانان جویا شود که مگر فدراسیون وظیفه مهمتری جز تعمیم ورزش قهرمانی و ایجاد فضای درخشش نفرات خود دارد؟ این دختران مگر همان ها نیستند که سال پیش روی سکوی جوانان آسیا با طلای خود اشک ها را بر گونه ها سرازیر کردند؟ چرا به بهانه کمبود منابع مالی باید محصول یکسال تلاش شان آنهم پس از اینهمه قهرمانی نشستن در خانه و حسرت باشد؟ اگر ملایم درب های باشگاه خود را ببندد و این دختران هم از ورزش قهرمانی بروند، چه کسانی مسئول خواهند بود؟ انتظارمان از پهلوان رئیس اداره ورزش و جوانان آمل پیگیری این ماجرا در معیت دکتر یوسفیان است تا پاسخی قانع کننده و روشن را از فدراسیون بشنویم که آیا این صرفا بخاطر چند خط مصاحبه انتقادی است و یا از خودکامگی برخی در بدنه کاراته ایران که فقط تعریف و تمجید می خواهند و حتی برای مدال هایی که آنان را در سمت های خود حفظ کرده، قائل نیستند.
در ضمن همین مدال آوران و برترین های آمل از کیفیت نازل مدیریت کاراته شهرستان خود گلایه ها دارند که بهتر است دوستی که در این جایگاه قرار دارد و به شدت مورد نقد قرار گیرد، فرصت خدمت را به دیگران بدهد.