نساجی آرامش می‌خواهد نه بوقچی‌ !

هنوز زمان زیادی تا پایان فصل لیگ دسته اول فوتبال کشور باقی مانده است، اما عجیب نیست اگر نساجی را از هم اکنون به عنوان یکی از مدعیان جدی صعود به لیگ برتر بدانیم. فارغ از شکست هفته اول این تیم در لیگ امسال، آن‌چه که هواداران را نسبت به آینده این تیم امیدوار می‌کند، شرایط فعلی تیم و مشکلات به مراتب کمتر آن در مقایسه با فصل‌های گذشته است. حاشیه‌های ویرانگری که همه ساله مانع جدی صعود نساجی به لیگ برتر محسوب می‌شد انگار امسال توانی برای عرض اندام نداشته و تاکنون همه راه‌ها برای ورود آن‌ها به باشگاه نساجی مسدود شده است.

 به گزارش مازند اسپرت و به نقل از  همشهری، نقش پررنگ «صادق درودگر» مدیرعامل نساجی در به وجود آمدن این شرایط به خوبی مشهود و ملموس است. شاید بتوان یکی از دلایل اصلی آرامش فعلی در نساجی را حضور سرمربی خارجی در رأس کادر فنی این تیم دانست. نگاهی به عملکرد نساجی در سال‌های گذشته و به‌ویژه فصل پیش نشان می‌دهد یکی از عوامل اصلی به هم ریختگی بنیان نساجی، مصاحبه‌های گاه و بیگاه سرمربیان این تیم بود. قهر و آشتی‌های متعدد در کنار زورآزمایی رسانه‌ها، از عوامل و نشانه‌های بروز این حاشیه‌ها بود. انتخاب سرمربی خارجی و ناآشنا به فوتبال ایران، یک فایده بزرگ برای نساجی داشت و آن هم دور کردن این باشگاه از حاشیه‌ها بود.
 به جز مصاحبه‌های پیش و پس از بازی در کنفرانس خبری، دیگر خبری از گفت‌و‌گو‌های طولانی و متعدد در رسانه‌ها از طرف سرمربی نساجی نیست و همین عامل به کاهش محسوس حاشیه‌ها پیرامون نساجی کمک فراوانی کرده است. در کنار این عامل، به خدمت گرفتن بازیکنان با کیفیت فنی بالا و دارای توانمندی، به افزایش محسوس و قابل انتظار کیفیت فنی تیم انجامیده است. دور از انتظار نیست اگر نساجی در هفته‌های آینده روند رو به رشد و امتیازگیری خود را آغاز کرده و برای رسیدن به صدر جدول رده‌بندی گام‌بردارد. همین آرامش در تیم نساجی موجب شده مدیرعامل این تیم اوقات بیکاری بیشتری داشته باشد و به عنوان نمونه پیراهنی را که «فرانچسکو توتی» اسطوره باشگاه آس.رم ایتالیا در گذشته به او اهدا کرده بود را برای کمک به کودکان نقص ایمنی کشور به مزایده بگذارد.
 درودگر راه درستی را برای به موفقیت رساندن نساجی آغاز کرد. اما هنوز یک مشکل بزرگ در مسیر رسیدن به این اهداف برای وی وجود دارد. هواداران پرتعداد نساجی همانگونه که یار دوازدهم این تیم بوده و در موارد بسیاری توانسته‌اند شرایط را برای کسب نتیجه این تیم در بازی‌های خانگی مهیا کنند، به همان میزان هم می‌توانند نقش پررنگی در بروز حاشیه برای این تیم داشته باشند. تقسیم‌بندی سکوهای تماشاگران ورزشگاه شهید وطنی و در دست‌گرفتن زمام آن‌ها توسط چند بوقچی، در مواردی کار را برای بازیکنان و مربی تیم سخت و تا حد زیادی دشوار می‌کند. شاید مسئولان این باشگاه هم در به وجود آمدن این‌گونه مشکلات کم تاثیر نباشند. پذیرفتن نقش پررنگ این بوقچی‌ها در هدایت سکوها، موجب شده آن‌ها همواره راهی به درون باشگاه داشته و علاوه بر قرار گرفتن در جریان امور تیم، برای حل برخی از مشکلات، نسخه‌پیچی کنند.  هنوز نقش پررنگ یکی از این بوقچی‌ها در جلوگیری از اعزام تیم به یکی از مسابقات نساجی، در چند فصل قبل از خاطر هواداران پاک نشده است. با وجود تلاش‌های درودگر در حل مشکلات نساجی،  انگار عزمی راسخ برای مسدود کردن راه‌های نفوذ این‌گونه حاشیه‌ها در نساجی وجود ندارد. تا زمانی که بوقچی‌ها در تیم دارای جایگاه ویژه بوده و با آن‌ها جلسات ویژه برگزار می‌شود و نام آن‌ها به لیدر تغییر می‌کند، نمی‌توان انتظار داشت سکوهای ورزشگاه، همانند شرایط این روزهای نساجی، رنگ آرامش به خود بگیرد.