جادوی شماره ها این قسمت ۷بخش۳+عکس

وقتی به معروف ترین شماره ۷ های تاریخ فوتبال فکر می کنیم، ناخودآگاه چهره بازیکنی را به یاد می آوریم که همین حالا در بالاترین سطح این ورزش بازی می کند. برنده سه توپ طلای فوتبال جهان، کریستیانو رونالدو؛

۷ عددی است که در این روز ها ما با به یاد کریس رونالدو می اندازد، زمانی که در اسپورتینگ لیسبون بازی می کرد پیراهن شماره ۲۸ را بر تن می کرد اما هنگامی که به عنوان یک بازیکن جوان راهی الدترافورد شد وارث شماره ۷ معروف شیاطین سرخ شد. البته او در چند دیدار ابتدایی پیراهن شماره ۱۷ را می پوشید و در ادامه وارث شماره ای شد که در تاریخ یونایتد افراد بزرگی به آن اعتبار داده بودند…

تا قبل از کریس، بازیکنان بزرگی شماره ۷ منچستر یونایتد را به تن می کردند. دیوید بکهام، بازیکن کاریزماتیک شیاطین سرخ این پیراهن را می پوشید و قبل از او هم اریک کانتونا با آن یقه های برگردانده شده اش وارث این پیراهن با ارزش بود.

بله پیراهن با ارزشی که قبل از رونالدو، بکهام و کانتونا، جرج بست کبیر با آن در الدترافورد پا می گذاشت. بازیکنی که جایزه کفش طلای اروپا را فروخت و با آن مشروبات الکلی خرید! شماره ۷ های شیاطین سرخ همگی از پر حاشیه ترین بازیکنان این تیم بودند.

از اعتیاد به الکل بست، جنجال های کانتونا، حاشیه های بکهام شیک پوش و رسوایی های اخلاقی رونالدو گرفته تا زندگی پر زرق و برق شماره ۷ کنونی یونایتد، ممفیس دیپای!

معروف ترین ۷ حال حاضر دنیا، پیراهن سپید مادرید را از یکی از طلایی ترین شماره هفت های تاریخ به ارث برد.

رونالدوی پرتغالی در بدو ورود به مادرید ۹ می پوشید، چرا که رائول گونزالس با به تن کردن ۷ رئال مادرید از سال ۱۹۹۴، مدت ها این شماره را در تملک خود داشت.

رائول علاوه بر اینکه در رئال هفت می پوشید، این پیراهن را در تیم ملی اسپانیا هم سال ها به تن کرد، در ترکیب لاروخایی که علیرغم داشتن بازیکنان بزرگ هیچگاه در تورنمنت های مهم موفقیتی بدست نمی آورد.

رائول، ۷ رئال را به رونالدو واگذار کرد و به آلمان رفت؛ به شالکه پیوست و دو فصل برای تیم آبی پوش منطقه روهر بازی کرد، وقتی از این تیم جدا شد، پیراهن شماره ۷ شالکه به پاس زحمات این بازیکن برای همشه بایگانی شد!

اما این نفرات تنها بازیکنانی نبودند که شخصیت تازه ای به این شماره محبوب بخشیدند. آندره شوچنکو، سال ها در اوج برای میلان به میدان رفت. او که در دیناموکیف برای خود نامی دست و پا کرده بود، هنگامی که به سن سیرو پا گذاشت، شماره ۷ را به تن کرد. شماره هفت میلان با این تیم فاتح سری آ، لیگ قهرمانان اروپا و جام حذفی ایتالیا شد، اما در سال ۲۰۰۷ میلان را به مقصد لندن ترک کرد و رفت تا برای چلسی بازی کند.

او این بار شماره ۷ آبی های لندن را به تن کرد، اما ۷ چلسی نشانه ای از فروغ ۷ میلان نداشت؛ در عوض در همان دورانی که شماره ۷ اوکراینی درخشش خود را از دست داده بود، در اسپانیا، ماتادوری جدید ظهور کرده بود، که با شماره ۷ غوغا می کرد.

داوید ویا، در بهترین دوران فوتبالی خود قرار داشت؛ ابتدا ۷ والنسیا را بر تن می کرد، اما ورودش به نیوکمپ باعث شد تا زیر نام گلزن برتر فوتبال اسپانیا و پشت پیراهن جدیدش در بارسا، عدد ۷ حک شود.

او در بارسلونا ۷ می پوشید زمانی که همراه با تیمش منچستر یونایتد را دو بار در فینال لیگ قهرمانان اروپا شکست داد، حتی در لا روخا هم ۷ می پوشید، زمانی که ماتادورها در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی بر بام فوتبال جهان ایستادند. وقتی ویا نیوکمپ را ترک کرد، پیراهن خود را برای پدرو به جا گذاشت، پیراهنی که خود پدرو آن را در فصل جاری به آردا توران داد.

البته ویا و پدرو، معروف ترین شماره ۷ های بارسا نبودند؛ این پیراهن سال ها بر تن کسی که بود که با انتقالش به رئال مادرید در سال ۲۰۰۰، یکی از منفورترین بازیکنان تاریخ بلوگرانا شد. لوئیس فیگوی پرتغالی زمانی که بازوبند کاپیتانی بارسلونا را بر بازو بسته بود، ۷ می پوشید و با همین پیراهن سال ها در نیوکمپ به میدان رفت. فیگو در تیم ملی پرتغال و در اواخر دوران حرفه ای اش در اینتر هم شماره ۷ را بر تن می کرد.

خیلی از اوقات شماره ۷ ها صرفا صاحب این پیراهن نبودند و با شماره های دیگری شناخته می شوند، اما خاطرات زیبایی از این شماره در ذهن علاقه مندان به فوتبال رقم زده اند. به عنوان مثال وقتی مارچلو لیپی، در وقت های اضافه دیدار دو تیم آلمان و ایتالیا، در نیمه نهایی جام جهانی ۲۰۰۶، الساندرو دل پیرو را وارد زمین می کند، این بازیکن با شماره ۷ زننده گل پیروزی بخش آتزوری به میزبان جام جهانی می شود.

اما شماره ۷ ها همان اندازه که در برخی از تیم ها بازیکنان کلیدی محسوب می شوند، در ترکیب دیگر تیم ها بازیکنانی معمولی هستند.

پیراهن شماره ۷ یوونتوس سال ها بر تن جانلوکا پسوتو بود که به هیچ عنوان بازیکن بزرگی محسوب نمی شد. حتی در سال های بعد، سیمونه پپه برای مدت ها این پیراهن را از آن خود کرد تا اینکه امسال سیمونه زازا از ساسولو آمد و ۷ یووه راپوشید.

در فوتبال آسیا هم یکی از بازیکنانی که کلاس دیگری به این شماره بخشید هیده توشی ناکاتا، بازیکن تیم ملی ژاپن بود. اسطوره فوتبال ژاپن با بازی در آ اس رم، پروجا و پارما در فوتبال ایتالیا نام خود را جاودانه کرد و با بدست آوردن دو عنوان مرد سال فوتبال آسیا یکی از دست نیافتنی ترین بازیکنان قاره کهن شد.

در ایران بازیکنان بزرگی شماره ۷ را می پوشیدند. شاید بزرگ ترین آنها علی پروین، بازیکن و مربی افسانه ای پرسپولیس و تیم ملی ایران باشد. علی پروین سال ها ۷ سرخ های پایتخت را بر تن داشت و در ترکیب تیم ملی هم مدت ها با این شماره در میانه میدان جولان می داد.

پس از او قرار شد تا پرسپولیسی ها این شماره را بایگانی کنند، اما بازیکنانی مثل حمید استیلی (که برای ادای احترام به پروین ۵+۲ می پوشید)، علی انصاریان و حتی محمد پروین برای مقطعی این پیراهن را بر تن کردند. در نهایت باشگاه محبوب پایتخت با اعلام بایگانی کردن این شماره از جریحه دار شدن بیش از حد ساحت پیراهن پروین جلوگیری کرد!

یکی از محبوب ترین شماره ۷ های چند سال اخیر فوتبال ایران، بدون شک فرهاد مجیدی است. کاپیتان متعصب و ماندگار استقلالی ها تا همین چند فصل پیش از بهترین های لیگ بود و با این پیراهن توانست قهرمانی لیگ برتر و جام حذفی ایران را بدست بیاورد. قبل از فرهاد، محمد نوازی مدت ها شماره ۷ استقلال را قبضه کرده بود و هنگامی که در دربی ۹ دی ۷۹ دروازه عابدزاده را از فاصله ۳۵ متری باز کرد این پیراهن را به تن داشت!

البته در فوتبال ایران بازیکنان دیگری نیز بودند که پیراهن شماره ۷ را به تن می کردند. علی منصوریان در نسل طلایی تیم ملی ایران در  سال ۱۹۹۸ شماره ۷ را از آن خود کرده بود و در حال حاضر هم در تیم دوست داشتنی کی روش، مسعود شجاعی با این شماره بازی می کند.