دموکراسی در انتصابات!

به گزارش مازند اسپرت (مازند ورزش)،روز واقعه فرا رسیده. انتخابات کمیته ملی المپیک همان واقعه ایست که نقش کلیدی و اساسی در معادلات ورزش ایران بازی می کند و از همین رو انتخاباتش بی تردید مهمترین و تعیین کننده ترین انتخابات در بدنه ورزش کشور است که حتی از انتخاب وزیر ورزش نیز اهمیتی فراتر پیدا می کند. چه آنکه اگر وزیر ورزش از بدنه دولت وقت انتخاب شده و رای اعتمادش را از خانه ملت دریافت می کند، رئیس کمیته ملی المپیک به عنوان اجرایی ترین نهاد در ساختار بین المللی ورزش در یک انتخابات واقعی کابینه خود را می شناسد.

انتخابات این دوره کمیته ملی المپیک البته با ثبت نام نامزدها و معرفی کاندیداها در سمت های مختلف از چندی پیش در پروسه اجرا قرار گرفته تا با برگزاری این انتخابات کمیته ملی المپیک مدیران جدید خود را بشناسد.

با معرفی کاندیداها در هر پست بساط رایزنی و لابی داغ شده و تقریبا تمامی کاندیداهای مورد نظر می کوشند تا با استفاده از این اهرم رای اعضای مجمع را دریافت کرده و در این انتخابات فر پیروز لقب بگیرند.

اگرچه در پست ریاست تکلیف از همان روز نخست و با حضور رضا صالحی امیری مشخص شده و رئیس جدید کمیته از حالا تعیین شده است اما در سایر پست ها از دبیرکلی گرفته تا نایب رئیسی و حتی خزانه داری و هیات اجرایی رقابت داغی بین نامزدها جریان دارد.

در این میان نقش وزارت ورزش و جوانان در این انتخابات را نباید نادیده گرفت. نهاد بالادستی که به نوعی نماینده دولت در بدنه ورزش محسوب می شود و از همین رو نقشی تعیین کننده در انتخابات بازی خواهد کرد.

مسئولان وزارت ورزش و جوانان که در یک ماهه اخیر کوشیده اند با برگزاری ضرب الاجلی انتخابات فدراسیون های ورزشی، تقریبا تمامی فدراسیون های بلاتکلیف را تعیین وضعیت کرده و برای این انتخابات هیچ چیز را به قضا و قدر نسپارند.

اگرچه وزارت ورزش و جوانان تاکید می کند که در انتخابات کمیته ملی المپیک به هیچ عنوان ورود نخواهد کرد و نقش ناظر و بی طرف را ایفا می کند، اما کیست که نداند وزارت ورزش و جوانان همیشه در انتخابات کمیته ملی المپیک دست بالا را داشته و به نوعی تعیین کننده است چرا که مجموعه وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک به عنوان دو بال ورزش ایران باید در کنار یکدیگر مسائل ورزش کشور را حل و فصل کنند و از همین انتخاب افرادی همسو با بدنه دولت و وزارت ورزش نقش کلیدی در این میان را ایفا می کند.

در انتخابات اخیر فدراسیون های ورزشی وزارت ورزش و جوانان کوشید به شکل نمادین و ظاهری بی طرفی خود را اعلام کرده و مدعی شد که انتخابات به شکل دموکراتیک و در نهایت سلامت برگزار شده است اما تقریبا هیچ‌کس چنین ادعای بزرگ را باور نکرد. اتفاقاتی که در جریان انتخابات فدراسیون های والیبال، چوگان و بسکتبال رخ داد، دقیقا خلاف این ادعا را ثابت می کند و این به مثابه آن است که بخواهیم نقش بی طرفانه وزارت ورزش و جوانان در انتخابات سرنوشت ساز فردا را باور کنیم.

ادعایی که البته با رفت و آمدهای اخیر اعضای مجمع و رای دهندگان به ساختمان وزات ورزش و جوانان و توصیه برای رای دادن به این و آن رنگ می بازد.

شرط انصاف این است که وزارت ورزش و جوانان با حمایت از همه کاندیداها در همه پست ها که تقریبا همه آنها جزو روسای فدراسیون های مختلف و معتمد وزارت ورزش محسوب می شوند و با تائید وزارت بر صندلی ریاست فدراسیون ها تکیه زده اند، حداقل در این انتخابات که به نوعی انتخاب داخلی میان روسای منتخب خود محسوب می شود، اصلی دموکراسی و عدالت را رعایت کند اما شواهد حاکی از آن است که در این انتخابات داخلی نیز برخی ها عزیزتر و نزدیکتر هستند و وزارت برای انتخاب این عزیزکرده ها از هیچ تلاشی فروگذار نمی کند.

ای کاش وزارت ورزش که شعار دموکراسی در انتخابات را فریاد می زند، در انتخابات کمیته ملی المپیک به آن عمل می کرد و به آن هاشور واقعیت می زد. آنچه حالا در جهت معکوس اجرایی شده تا انتخابات بیشتر به سمت انتصابات میل کند؛ یک دموکراسی حقیقی در انتصابات!

نباید فراموش کنیم که تمامی اعضا و نامزدهای حاضر برای انتخابات فردا، از جایگاه و منزلت خاص خودشان برخوردارند، بنابراین وزارت ورزش نباید با پیش داوری به نوعی با اعتبار شخصیت‌ها و سلامت انتخابات بازی کند؛ در این آزمون بزرگ و در شب انتخابات بهتر است از نقش داوری‌مان بکاهیم.

/فارس