قرار بود مسابقه حساس دو تیم سپیدرود رشت با اکسین البرز عصر روز چهارشنبه در زمین دکتر عضدی رشت برگزار شود به دلیل بارش یک برف سبک برگزاری این مسابقه به وقت دیگری موکول شد.
این درحالی است که در استان همسایه در شهرستان بابل، با شرایط آب و هوایی به مراتب وخیم تر از رشت مسابقه لیگ با یک تدبیر ساده و کشیدن روکش در شب پیش از بارش در این شهر امکان پذیر شد، بدون اینکه خرجی اضافه بر تن کم جان باشگاه های بی پول فوتبال ایران بگذارند.
اما سیصد چهارصد کیلیومتر این طرف تر مدیران هیات فوتبال گیلان آنقدر غرق در مسایل حاشیه ای و پرداختن به فرعیات فوتبال بودند که یا فراموش کردند و یا اصلا بلد نبودند که در هنگام بارش برف باید بر روی چمن مصنوعی زمین پیرشهرباران روکشی پهن کنند تا فردا روز با ده بیست رفتگر بیل به دست شهرداری به جان بی زبان آن نیفتند برای برف روبی و در نهایت هم جز تمسخر و آبروریزی ره به جایی نبرند.
دوستان متفکر البته کار را فقط با بیل و پارو نخواستند جمع کنند و در کمال نبوغ با ماشین های غول پیکر آتش نشانی سعی در خاموش کردن!! برف های عضدی کردند و حاصلش زیرو رو شدن گرانول و بسترسازی چمن مصنوعی بود و منهدم شدن و احتمالا بلا استفاده شدن همیشگی تنها زمین فوتبال شهر.

حالا سرسبزترین استان کشور که تنها ورزشگاه داخل شهرش چمن مصنوعی دارد، دچار مشکل شده و شاید دوباره بعد از این بازی های سپیدرود و داماش به ورزشگاه دور افتاده سردارجنگل رشت تبعید شود و ریزش هواداران و از رونق افتادن فوتبال در شهرباران را به ارمغان آورد.
البته که دوستان را باکی نیست، چرا که اگر شش هفت سال پیش به همت مالکان باشگاه داماش گیلان آستین ها بالا زده نمی شد و با صرف هزینه ای چند صد میلیونی (با دلار هزار تومانی البته) دستی به سر و روی ورزشگاه عضدی کشیده نمی شد و از تبدیل شدنش به یک سازه مخروبه جلوگیری نمی شد، سال ها بود که چراغ فوتبال در این شهر فوتبال خیز خاموش شده بود.
این اما اگر هزار بدی داشت یک حسن داشت و آن این بود که دیگر فوتبالی در شهرباران زده وجود نداشت تا آقایان ادعای مالکیت و ولی نعمتی اش را داشته باشند./خبر آنلاین