باید به احترام مردِ نکوی فوتبال آسیا ایستاد!

به گزارش مازند اسپرت (مازند ورزش)،از طلوع شکوفه‌های ۱۳۳۸ هجری خورشیدی، ۵۹ بهارِ دیگر گذشت اما همچنان تی‌‌تی‌های شمالی، سبز و روح‌نواز مانده بودند؛ ۲۴ سال شکوفه‌ها در حسرت شکوفایی پرپر شدند تا سرانجام خدای شکوفه‌ها، باغبانی را به دادشان رساند تا به سال‌ها پژمردگی پایان دهد.

فلسفه «کارهای بزرگ، مردان بزرگ می‌خواهد»، سرانجام باید به‌دست کسی برای «نساجی» تعبیر می‌شد که به معنای واقعی کلمه «آقای فوتبال ایران و آسیا» باشد؛ سرنوشت تیم بزرگی چون نساجی بلاشک باید روزی به کسی در طراز و قد و قواره‌های «جواد نکونام» می‌رسید، آنقدر صبر و سختی، بغض و خستگی نیاز بود تا در سال بیست و چهارم، همان مرد بزرگ، نصیب نساجی و نساجی‌چیان شود.

۲۴ سال حسرت و بازماندگی در گروی ۹ هفته مرگ و زندگی بود تا روز ۹ اردیبهشت ۱۳۹۷ فرا برسد و نوک پیکان این دوئل نفس‌گیر کسی قرار نداشت جز «مردِ لالیگایی»!

و نکوی فوتبال آسیا باز هم چون سال‌های اوج و غرور بازیگری، در نخستین سال سرمربی‌گری نیز همه را شگفت‌زده کرد! و در کنار تاریخ‌سازی و بزرگیِ او، حضور ۲۴ هزار نفره نساجی‌چیان در استادیوم تختی، پیوندی عظیم و ماندگار بود تا قدرت و عظمت این تیم بزرگ نیز باری دیگر از قلب پایتخت رخ‌نمایی کند.

فارغ از همه عوامل مؤثر برای تحقق چنین رؤیایی، نقش کادر فنی و رهبر آن پررنگ‌ترین و به‌یادماندنی‌ترین است و شاید سزاوار باشد مسئولان مازندران به پاس از مردِ نکو، مجسمه‌اش را در قائم‌شهر بسازند، حقیقتاً هر سال که در سالگشت صعود تاریخی و دراماتیک نساجی باید به احترام این مرد ایستاد.

و خدا خواست که تا آخرین ثانیه‌های پایانی لیگ، مردم شهر خسته چشم به او بدوزند و چه خوشبخت بود آقاجواد! که خدای متعال سرانجام کلید شادی دل‌های میلیونی نساجی‌چیان را به دستان پرقدرت او سپرد، قطعاً دعای خیر مردم شمال ایران همیشه بدرقه راه نکونام خواهد بود و هیچ‌گاه او را فراموش نخواهند کرد.