امروز روز ماست /ورزشی نویسان هم خبرنگارند؛ مرسی مدیرکل !

به گزارش مازند اسپرت (مازند ورزش)،دوم جولای روز جهانی ورزشی‌نویسان در دنیا نام‌گذاری شده است، روزی که به همه ورزشی‌نویسان دنیا تعلق دارد، اما در کشور ما آن گونه که باید و شاید شناخته شده نیست.

نام‌گذاری این روز به سال ۱۹۲۴ برمی‌گردد که هم‌زمان با بازی‌های المپیک پاریس، اتحادیه جهانی روزنامه‌نگاران ورزشی با حضور نمایندگان ۲۹ کشور جهان پایه‌گذاری شد.

در همان سال تنها روزنامه‌نگاران ورزشی در کشورهایی هم‌چون فرانسه، بلژیک، سوئد، ایتالیا، لهستان، مجارستان، آلمان و اتریش دارای انجمن ملی ورزشی نویسان بودند.

انجمن جهانی خبرنگاران ورزشی امروزه با ۱۵۵ کشور عضو از سراسر جهان به عنوان تنها ارگان بین‌المللی شناخته شده و مورد تایید تمام فدراسیون‌ها و سازمان‌های بین‌المللی ورزشی در عرصه رسانه و روزنامه‌نگاری ورزشی است.

روزنامه‌نگاران ورزشی در سراسر جهان با سرلوحه قرار دادن شعار المپیکی «سریع‌تر، قوی‌تر و بالاتر» همراه و هم‌گام با ورزشکاران و مربیان، مدیران و دست‌اندرکاران ورزش، نقش بی‌بدیل خود را در اطلاع‌رسانی سریع و دقیق و انعکاس اخبار و رویدادهای ورزشی به چهار گوشه جهان به خوبی ایفا می‌کنند.

بهانه نگارش این گزارش نیز همین روز است، یعنی روزی که به طور تمام و کمال به ورزشی‌نویسان اختصاص دارد .

آن چه در این یادداشت به نگارش درمی‌آید نظرات شخصی نگارنده است و قرار نیست مابه‌ازای خارجی داشته باشد یا رسانه و یا خبرنگار خاصی مدنظر قرار گیرد، بلکه روی صحبت با جماعت ورزشی‌نویس و اول از همه شخص نگارنده است.

*دیواری کوتاه‌تر از خبرنگارها نیست

می‌گویند پیروزی هزار پدر دارد و شکست یتیم است، طبق این اصل در موفقیت‌های ورزشی همه سهم دارند به جز خبرنگاران این عرصه، اما نوبت به شکست که می‌رسد همه کنار می‌روند و ناکامی می‌ماند و جماعت ورزشی‌نویس.

این جماعت هم که دیوارشان از همه کوتاه‌تر است، خواه ناخواه مسئولیت شکست را عهده‌دار می‌شوند بدون اینکه اختیاری در رد یا قبول آن داشته باشند.

جدا از بحث شکست و پیروزی و کامیابی و ناکامی، در تمام اختلافات و قهر و آشتی‌ها ورزشی‌نویسان پای ثابت ماجرا هستند، اهالی ورزش که در موقع اختلاف در بالاترین حد ممکن طرف مقابل خود را می‌کوبند، اما وقتی مصالح شخصی ایجاب می‌کند که راه دوستی را در پی بگیرند، چنان برخورد می‌کنند که انگار از روز اول با طرفی که پیش از این ادعا می‌کرده‌اند اسمش را نشنیده‌اند، همزاد می‌شوند و این جاست که همه کاسه و کوزه‌ها بر سر ورزشی‌نویس‌ها شکسته شده و علاوه بر داغ شدن بازار تکذیبیه، طرفین مدعی می‌شوند که هیچ گاه اختلافی نداشته‌اند و هر چه هست زیر سر خبرنگارانی است که به دنبال بالا بردن تیتراژ روزنامه‌هایشان هستند.

*اصل یا حاشیه، مسئله این است

در جماعت ورزشی‌نویس اصل بر ورزشی نوشتن است اما سلیقه این جماعت با هم از زمین تا آسمان تفاوت دارد.

برخی ورزشی‌نویسی را نوشتن از ورزش، چالش‌ها و مشکلات آن می‌دانند و در هر شرایطی اصل ورزش برای آنها ارجحیت دارد.

در مقابل عده دیگری این نوع دیدگاه را قبول ندارند و ورزشی‌نویسی در نگاه آنها صرفاً به قشون و قشون‌کشی و به بیراهه‌گویی اهالی ورزش و پاسخ‌گویی آنها به یکدیگر محدود می‌شود.

این دسته متأسفانه برآیند خبری و تأثیرگذاری در حوزه ورزش را با واکنش اشتباه می‌گیرند و به تصور آنها زمانی که افراد در مقام پاسخ‌گویی برمی‌آیند، تأثیرگذاری رسانه یا شخص خبرنگار را نشان می‌دهد، در صورتی که به قول یکی از مربیان معروف فوتبال همه فوتبالی‌ها ادعا می‌کنند که اهل روزنامه خواندن نیستند، اما اگر در ستون آگهی روزنامه هم بر علیه آنها نقل قولی نوشته شود، آنها واکنش انجام می‌دهند.

به طور معمول آن دسته از جماعت ورزشی‌نویس که تمایل بیشتری به توی چشم بودن و نیاز به دیده شدن دارند، از دستورالعمل دومی و افرادی که بیشتر به تأثیرگذاری در بُعد زمان فکر می‌کنند، از دستورالعمل تبعیت می‌کنند، دسته دوم غافل از این هستند که بدون دلیل و بی‌اینکه منفعتی در این میان متوجه آنها و یا ورزش شود، به تریبون رایگان برای افرادی تبدیل می‌شوند که در اکثر مواقع خلاف واقع و تنها برای رسیدن به اهدافشان بر علیه دیگران موضع‌گیری می‌کنند.

ناگفته پیداست که هر کدام از این متدها خوبی و بدی خود را دارند و نمی‌توان با قاطعیت امتیاز ویژه‌ای به هیچ کدام داد، اما گاهی در این میان آنچه که اهمیت خود را از دست می‌دهد ورزش است و رسالت خبری ورزشی‌نویسان در میان همهمه‌های ورزش که به جزء جدایی ناپذیر آن تبدیل شده، گم می‌شود.

بی تفاوتی اداره ارشاد و خانه مطبوعات مازندران به ورزشی نویسان :
عدم توجه مسئولین اداره کل ارشاد و مدیران خانه مطبوعات استان مازندران به جایگاه رسانه ها و خبرنگاران ورزشی نویس به یک داستان تکراری تبدیل شده و گویا قرار نیست این دوستان بزرگی ورزشی نویسان را باور کنند. باید بدانند که در عصری که اکثر رسانه ها و خبرنگاران به کپی پیست عادت کرده اند این ورزشی نویسان هستند که با آمار بالای خبرها و گزارشات تولیدی خودشان پرچم رسانه های مازندران را بالا نگه داشته اند . برگزاری جشنواره ها بدون حتی یک موضوع ورزشی و عدم توجه به جایگاه ورزشی نویسان هر ساله دردی است که برای ورزشی نویسان تازه تر می شود اما این بی توجهی ها چیزی از ارزش های ورزشی نویسان کم نمی کند . امیدواریم دوستان عزیزمان در اداره کل ارشاد و خانه مطلبوعات مازندران نگاه بهتری به ورزشی نویسان داشته باشند تا جایگاه و شان ورزشی نویسان نیز به مانند سایر خبرنگاران و رسانه ای ها حفظ شود.
اما نکته درد آور این است که اداره کل ارشاد و خانه مطبوعات مازندران که ارتباط مستقیم با خبرنگاران دارند به مانند سال های گذشته هیچگونه پیام تبریکی صادر نکرده اند ، باز جای شکرش باقی است که مدیر کل اداره ورزش و جوانان مازندران کم کاری سال گذشته را جبران کردند و با پیام تبریکی این روز را به تمام رسانه ای های ورزشی تبریک گفتند.دمشون گرم !!

مازندران و تعداد اندک اما تاثیر گذار ورزشی نویسان :

ورود افراد نابلد و غيركارشناس و بعضا سیاسی در مسائل ورزشی استان به جهت سوداوری مالی، اجتماعی و يا منافع سياسی شخصی موجب شده تا با ناديده گرفتن نقاط ضعف و قوت ورزش استان توسط آنان در نهايت به زيان ورزش مازندران و خبرنگاران ورزشی که خالصانه و دلسوزانه در این عرصه قلم می زنند، تمام شود.

در استان مازندران هم کم نیستند خبرنگارانی که به واقع ورزشی نویس واقعی هستند، و با جان و دل از کسانی می نویسند که برای استان مان افتخار آفرینی می کنند. به همین بهانه این روز بزرگ را به تمام همکاران ورزشی نویس استان مازندران تبریک عرض می کنیم و امیدواریم در تمامی مراحل زندگی موفق و سربلند و پیروز باشند.