صادق‌زاده: نگران بار سنگین مسئولیت اجتماعی‌ام هستم

به گزارش مازند اسپرت (مازند ورزش)،جابر صادق‌زاده جوان‌ترین پهلوان کشور است که در سن ۲۱ سالگی موفق به کسب بازوبند پهلوانی شد. وی همچنین لقب جوان‌ترین پهلوان باشی کشور را در سن ۲۸ سالگی با کسب ششمین بازوبند پهلوانی از آن خود کرد؛ حالا یک جوان دهه هفتادی جوان‌‌ترین پهلوان باشی کشور لقب گرفته است.

صادق‌زاده کشتی را از سن ۱۰ سالگی زیر نظر منوچهر صمدی و فتاح شیر آقایی شروع کرد و اولین مدالش را در مسابقات کشتی قهرمانی نونهالان کشور در سال ۸۴ در وزن ۵۹ کیلوگرم به میزبانی اراک کسب کرد و پس از آن بود که مدارج و پله‌های ترقی را یکی پس از دیگری پیمود.

وی نخستین مدال بین‌المللی‌اش را در سال ۲۰۰۸ در مسابقات نوجوانان آسیا در وزن ۱۰۰ کیلوگرم کسب کرد که موفق به کسب مدال طلا شد. پس از آن عنوان قهرمانی جام جهانی جوانان در آلمان، قهرمانی جوانان آسیا در سال ۲۰۱۱ و قهرمانی بلامنازع جوانان جهان در سال ۲۰۱۱ در بخارست رومانی بود که او را به عنوان چهره ویژه مسابقات بدون اینکه امتیازی به حریفانش بدهد، مطرح کرد.

بعد از آن بود که مسیر صادق‌ زاده به کلی تغییر کرد، در حالی که بسیاری از کارشناسان از وی به عنوان یکی از شانس‌‌های حضور در المپیک ۲۰۱۲ لندن یاد می‌‌کردند، اما مصدومیتی بد موقع او را از مسیرش دور کرد و تا به خودش بیاید مدعیان او را پشت سر گذاشته بودند و این شد که صادق‌زاده روز به روز از کشتی آزاد دورتر و به کشتی پهلوانی نزدیک‌تر می‌‌شد.

همچنین وی به عنوان تنها کشتی‌ گیری شناخته می‌ شود که قهرمانی در ۳ رشته مختلف کشتی آزاد، کشتی پهلوانی و کشتی ساحلی را در کارنامه اش دارد و از این حیث نیز رکورد دار محسوب می‌‌شود. وی در سال ۱۳۹۸ با دریافت ششمین بازوبند پهلوانی ایرانی، به عنوان جوان ترین پهلوان باشی ایران معرفی شد.

پهلوان باشی دهه هفتادی ایران در خانواده‌ای ۱۰ نفره شامل ۸ فرزند زندگی می‌‌کند که فرزند آخر خانواده است. یکی از برادران بزرگ او که خودش کشتی‌ گیر بوده است مشوق اصلی‌ اش برای حضور در این رشته محسوب می‌ شود که اکنون نیز به عنوان مشاور در کنارش حضور دارد.

گفت‌ و گوی خبرگزاری فارس با جابر صادق‌ زاده پهلوان باشی دهه هفتادی ایران را در زیر بخوانید.

فارس: چه شد که کشتی را انتخاب کردی؛ هر چند در مازندران تمام کودکان حداقل ۳ واحد کشتی پاس می‌کنند… 

صادق‌ زاده: برادر بزرگم کشتی می‌ گرفت و مشوق اصلی من در این رشته بود. او در تمام این سال‌ ها به عنوان مربی و مشاور اصلی‌ ام کنارم بوده و به من مشورت می‌ داده است. ما از خانواده‌ ای متوسط و ضعیف جامعه بودیم که پدرم فرهنگی و معلم بازنشسته است. چون خانواده پرجمعیتی بودیم خیلی سخت بود، اما منوچهر صمدی که از سنین پایه مربیگری‌ ام را بر عهده داشت همیشه کمک زیادی به من می‌ کرد و حتی در شرایطی که توان مالی بالایی نداشتم، کفش کشتی برایم می‌ خرید.

برادرم هم در این سال‌ ها زحمات زیادی برایم کشید و در بیشتر مواقع با انتقال تجربیاتش به من مشاوره می‌ داد. به هر حال همانطور که شما گفتید کودکان در مازندران همیشه اولین انتخابشان کشتی است و اگر کشتی‌ گیر نشوند حتما برای مدتی روی تشک حضور داشته اند.

فارس: خیلی زود در رده‌‌های ملی به عناوین قهرمانی رسیدی…

صادق‌ زاده: در سال ۲۰۰۸ در مسابقات قهرمانی نوجوانان آسیا به همراه حامد طالبی قهرمان شدیم. بعد از آن هم در مسابقات جوانان آسیا و جوانان جهان هم قهرمان شدم. البته در رقابت‌ های جهانی جوانان هیچ امتیازی به حریفانم ندادم و قهرمان شدم.

فارس: اما در حد فاصل بین سال‌ های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱ حضور در تیم‌‌های ملی نداشتی؟

صادق‌ زاده: در اردوهای تیم ملی حضور داشتم و حتی به مسابقات بین‌ المللی اعزام می‌ شدم. در آن سال مجید خدایی سرمربی تیم ملی بود که به همراه سایر نفرات به تورنمنت پیروزی در ترکیه اعزام شدیم که اتفاقا در آن رقابت ها طاها آکگول، قهرمان کنونی کشتی آزاد جهان و المپیک را شکست دادم، اما متاسفانه با نظر کادر فنی وقت تیم ملی به مسابقات اعزام نشدم. هر چند سال بعد از آن (۲۰۱۱) که به مسابقات جهانی اعزام شدم موفق شدم طلا بگیریم.

فارس: بعد از قهرمانی در مسابقات جهانی ۲۰۱۱ جوانان خیلی‌ از کارشناسان با توجه به خلائی که وجود داشت، شما را مهره مناسبی برای سنگین‌ وزن کشتی آزاد می‌‌دانستند. چه شد که از این فضا دور شدی؟

صادق‌ زاده: متاسفانه در آن زمان آسیب دیدگی بد موقعی گریبانم را گرفت که من را خیلی عقب انداخت. تا آمدم خودم را مجددا به مرز آمادگی برسانم فرصت‌ های زیادی را از دست دادم. از طرفی جذب کشتی پهلوانی و کشتی ساحلی شدم که خوشبختانه نتایج خوبی هم برای من در پی داشت که باعث شد فضایی ذهنی ام به کلی تغییر کند. البته همزمان در مسابقات کشتی آزاد نیز شرکت می‌ کردم و در سال ۲۰۱۷ در بازی‌ های کشورهای اسلامی در کشتی آزاد موفق به کسب مدال برنز شدم.

فارس: روند خوبی را طی می‌‌کردی اما ناگهان این پیشرفت کند شد به طوری که بعد از قهرمانی در جوانان جهان که قبل از المپیک ۲۰۱۲ لندن بود این شانس را داشتی که به عنوان ملی‌ پوش سنگین وزن خودت را به کادر فنی تحمیل کنی، اما این اتفاق نیفتاد؟

صادق‌ زاده: اتفاقات زیادی افتاد که باعث شد از کشتی آزاد دور شوم. خاطرم هست در تورنمنت جام یاشاردوغو که اواخر سال ۲۰۱۱ به میزبانی ترکیه برگزار شد با طاها آکگول کشتی گرفتم و با نتیجه نزدیک ۲ بر صفر شکست خوردم و در نهایت سوم شدم. خیلی‌ از کارشناسان آن زمان از عملکردم رضایت داشتند. در همان دوران در جام مدوید که یکی از تورنمنت های مهم کشتی آزاد است، هم سوم شدم. هر جا که مسابقات سنگینی بود شرکت می‌ کردم، اما متاسفانه شرایط به گونه‌ ای پیش رفت که دیگر کشتی آزاد نگرفتم و عملا به سمت کشتی پهلوانی رفتم تا راهم از کشتی آزاد جدا شود.

فارس: آیا در تمام این سال‌ ها به این موضوع فکر نکردی که بار دیگر شانست را برای حضور در کشتی‌‌  آزاد امتحان کنی چون به هر حال  موفقیت در این رشته نمود بیشتری نسبت به سایر رشته‌ ها دارد و مردم قهرمانان آن را بیشتر در یاد می‌ سپارند. به خصوص اینکه رویای کودکی تمام ورزشکاران حضور روی سکوی المپیک است…

صادق‌ زاده: این موضوع را قبول دارم، اما شرایطم به گونه‌ ای بود که در کشتی پهلوانی موقعیت خوبی داشتم و خودم هم علاقمند به ادامه فعالیت در این رشته بودم، اما بدون شک رویای هر ورزشکاری حضور روی سکوی المپیک است که من هم مستثنی نیستم.

فارس: جوان‌ ترین پهلوان ایران و حالا جوان‌ ترین پهلوان باشی کشور لقب گرفته‌‌ای. چه حسی داری؟

صادق‌ زاده: در سال ۹۱ در ۲۱ سالگی نخستین بازوبند پهلوانی‌ ام را گرفتم. سال ۹۳ دوم شدم و از سال ۹۴ تا به امسال بازوبند پهلوانی را در اختیار دارم. بار سنگینی روی دوشم قرار داده شده است. یک پهلوان باید از خصایص اخلاقی بالایی برخوردار باشد. شما خودتان در جامعه حضور دارید؛ مردم متاسفانه گرفتار هستند و مشکل دارند. همه هم از ما به عنوان پهلوان و ورزشکار شناخته شده کشور انتظار دارند و همواره مشکلات و گرفتاری‌ های خودشان را با ما در میان می‌ گذارند؛ ما هم وظیفه داریم دست آنها را بگیریم، اما واقعا خیلی سخت است و دست خودمان بسته است.

فارس: مگر حق سفره‌ ای که به پهلوانان تعلق می‌‌گیرد، به شما پرداخت نمی‌ شود؟

صادق‌ زاده: در حالی که از ۲ سال قبل باید حق سفره پهلوانی را دریافت می‌‌کردم تا در چنین اموری صرف شود، اما این طور نشده است. نهایتا بعد از ۲ سال دوندگی ۸ ماه قبل موفق به کسب مجوز شدم، اما ۸ ماه است که با وجود دستور برای پرداخت حق سفره، فدراسیون ورزش‌ های پهلوانی و زورخانه‌ ای اقدامی در این خصوص انجام نداده است.

من خودم کارمند هستم و درآمد چندانی ندارم. از طرفی دوست دارم به افرادی که برای کمک مراجعه می‌ کنند هم کمک کنم، اما تا زمانی که این حق سفره پرداخت نشود کاری نمی‌ توان کرد و شرمنده مردم می‌ شویم. ابتدایی‌ ترین کار یک پهلوان دستگیری از مردم است، اما متاسفانه دست من هم بسته است.

واقعا خیلی مواقع نگران این موضوع می شوم و حتی در خودم فرو می روم و با خودم فکر می‌کنم که مسئولیت‌های اجتماعی من نسبت به گذشته چند برابر شده است و چطور می‌توانم بار سنگین این مسئولیت را به دوش بکشم. شاید در ظاهر آسان و ممکن به نظر برسد، اما ابعاد گسترده ای دارد که نیازمند بررسی و پرداختن به تمام ابعاد آن است.

فارس: شغل شما چیست؟

صادق‌ زاده: کارمند اداره ورزش و جوانان شهرستان قائمشهر هستم. دوست خوبم فرشید قدمی رئیس این اداره است که محبت زیادی به من دارد. از طرفی مشاور ورزشی حسین‌ زادگان مدیر کل ورزش و جوانان استان هم هستم که همواره حمایت‌ های خوبی از من و ورزش داشته است.

فارس: آیا تصمیمی برای ادامه حضور در مسابقات کشتی پهلوانی داری یا به همین میزان بسنده خواهی کرد؟

صادق‌ زاده: باید با مربیانم مشورت کنم و به جمع‌ بندی برسیم. قرار شد به همراه بزرگان ورزش به منزل مرحوم سلیمانی برویم و از خانواده پهلوان باشی ایران کسب اجازه کنیم. اگر اجازه بدهند کشتی خواهم کرد و گرنه خداحافظی می‌کنم.

فارس:کشتی ساحلی را چطور؟ این رشته را ادامه خواهی داد؟

صادق‌ زاده: متاسفانه هیچ حمایتی از سوی فدراسیون و وزارت ورزش صورت نمی‌ گیرد و انگیزه‌ ای برای ادامه کار نمی‌ ماند. من دانشجوی دکترای مدیریت ورزشی هستم و هزینه تحصیلاتم بسیار بالاست که اگر بخواهم ورزش حرفه‌ ای و قهرمانی را هم ادامه دهم نیازمند حمایت‌ های بیشتر مسئولان هستم. تمام ورزشکاران با چنین مشکلاتی مواجه هستند، اما همه به عشق پرچم ایران و مردم کشورمان رقابت می‌ کنند.

در ۲ دوره رقابت‌ های کشتی ساحلی، قهرمان جهان شدم که پاداشی به من تعلق نگرفت. از طرفی به دلیل کسب عنوان قهرمانی کشور در سال ۹۶ قرار بود فدراسیون کشتی ۳۰ سکه به من اهدا کند که این اتفاق هم نیفتاده است.

فارس: آیا تا به حال به حضور در عرصه مربیگری فکر کرده ای؟ آیا شده است در حین تمرینات جوانان و نوجوانان برای راهنمایی و کمک سوالی از شما داشته باشند و راهنمایی بخواهند؟

صادق زاده: در باشگاهی که در قائم شهر تمرین می کنم در رده های سنی پایه یک بار در هفته به بچه ها کمک می کنم. خودم هم علاقمند به ادامه فعالیت در این زمینه هستم؛ اگر هم به حضور من در تیم های ملی نیاز باشد حتما تمایل دارم که تجربیاتم را در اختیار  کشتی گیران جوان تر قرار دهم. هر چند کار کردن در عرصه مربیگری مشقات و دشواری های خاص خودش را دارد، اما از جذابیت‌های بالایی هم برخوردار است که فکر می‌کنم توانایی حضور در این عرصه و انتقال تجربیاتم را داشته باشم.

فارس: و صحبت‌ های پایانی…

صادق‌ زاده: ما ۶ دقیقه کشتی می‌‌گیریم و دیده می‌ شویم، اما افراد زیادی در پشت صحنه با حمایت‌ های مادی و معنوی خود موفقیت‌ های ما را در میدان رقابت رقم می‌ زنند که دیده نمی‌‌شوند تا این مسیر را با مشکلات کمتری طی کنیم.

امسال واقعا تصمیمی برای حضور در مسابقات کشتی پهلوانی نداشتم؛ شرایطم به گونه‌ ای بود که تمرین کردن برایم سخت شده بود، اما این عزیزان به من روحیه دادند و حمایت کردند. از طرفی درخواست‌های متعدد مردم عزیز کشورمان در فضای مجازی و  کوچه و خیابان باعث شد که مجاب شوم تمریناتم را از سربگیرم و به میدان بروم.

مهندس هدایت، مدیریت موبایل مسافر، برادر بزرگ ترم سبحان، ولی‌الله فهیمی، حسین رجبی و پیمان نادری، مدیریت شرکت هلدینگ ستارگان شمال و … حمایت‌های خوبی در این مسیر از من داشتند که امیدوارم توانسته باشم پاسخ خوبی به زحمات آنها بدهم.