از آسیا گرفته، تا بازی های قاره ای و رقابت های جهانی. از هر کدام حداقل دو تا طلا دارد. این عناوین پر و پیمان یک دروازه بان دوست داشتنی است که به سرزمینش عشق می ورزد با اینکه خیلی ها کم لطفی کرده اند و از یاد بردنش!

به گزارش مازند اسپرت ؛ رضایی همنام عابدزاده الگوی خودش است. احمد رضای فوتسال به تازگی تیم ملی را در قهرمانی جهان در تایلند همراهی کرده تا به کارنامه پرافتخارش یک مقام سنگین دیگر اضافه کند اما این سوادکوهی در شیرین ترین روزهای زندگی اش احساس تنهایی شدیدی می کند. وقتی صحبت مان با او تمام شد حس خاصی داشتم. شما هم بخوانید این مصاحبه را تا با حس غریب ما شریک شوید.

 

*** باز هم قهرمانی. حسابش از دستمان در رفت. چند بار قهرمان آسیا و جهان شدی؟

رضایی: شد ۷ تا. خدا بخواهد بیشتر هم می شود.

*** هنوز روحیه ات عالی است.

رضایی: با اینکه خیلی سخت می گذرد اما مجیورم که خوب باشم چون منتظر هستم تا ثمره زندگی من و همسرم چند روز دیگر به دنیا بیاید.

*** چه خوب. مبارک است. دختر است یا پسر؟

رضایی: دختر. اسمش را گذاشتیم سارا. این را که می گویم ننویس. مجبوریم سارا را طبیعی به دنیا بیاوریم چون پولش را ندارم که در یک بیمارستان خصوصی عمل کنیم. تصمیم گرفتیم در یک بیمارستان دولتی و طبیعی، همسرم وضع حمل کند.

*** یعنی اوضاع در این حد از نظر مالی وخیم است؟

رضایی: خب من کاری ندارم و هنوز با وجود ۸ سال حضوری که در تیم ملی داشته ام دارای شغل نیستم. به نظر شما چه کاری می توانستم کنم. هیچکس هم تا حالا برای رفع این مشکل من قدم پیش نگذاشته است.

*** استقبال از کاپیتان قهرمان جهان چطور بود؟

رضایی: شانس آوردم که اقوامم آمدند (می خندد). از اهالی شهر که فکر می کنم ۳۰ نفری بودند. از خبرنگاران هم که جز شما هیچکس تماس نگرفت! پدر خودم شخصا مراسم استقبال گرفت. چند تایی از مسئولان هم آمدند و همان دم در خانه چند تا عکس گرفتند و زودی رفتند. حتی از آنها خواستم تا تشریف بیاورند داخل تا من با آنها صحبت کنم اما رفتند. بخدا کاری نداشتم، فقط میخاستم از آنها تشکر و قدردانی کنم.

*** با اینکه گلایه می کنی اما می خندی. این یعنی چه؟

رضایی: ببین من دو تا قهرمانی جهان در فوتسال دارم که در کمتر رشته ای چنین ورزشکارانی دیده می شوند ولی هیچوقت برایم مراسم تقدیری نگرفتند. تا به حال ۲ بار رفته ام به برنامه ۹۰ اما یک بار هم تلویزیون مازندران نرفتم. فکر می کنم این از بخت و اقبال من است که در استانی هستم که کلی قهرمان دارد و در شهری هستم که قهرمانانش را نمی بیند. دیگر حرفی ندارم و خو گرفته ام. تنها نمی دانم بر سر قهرمانان بعدی چه می آید.

*** امیدوارم قدم نورسیده حسابی مبارک باشد و وضعیتت فرق کند.

رضایی: حتما همینطور خواهد شد. ممنون از تماس و پیگیری شما. برایم دعا کنید شرمنده همسرم نشوم.