یک قربانی دیگر به پای بی‌ثباتی و بی‌برنامگی فوتبال ایران

به گزارش مازند اسپرت (مازند ورزش)،سال ۲۰۱۹ برای فوتبال ایران در عرصه بین المللی تلخ آغاز شد و حالا هم گویا قرار نیست شیرین شود. ابتدا تیم ملی در جام ملت های آسیا به قهرمانی نرسید و حالا هم فوتبال باشگاهی ایران در بین ۸ تیم برتر آسیا که ۴تای آن از غرب این قاره هستند،هیچ نماینده ای ندارد. استقلال و پرسپولیس به عنوان ویترین های فوتبال ایران حتی از مرحله گروهی هم بالا نیامدند و ذوب آهن هم که با دست با چوب و چماق به جنگ توپ و تانک رفته بود، با پذیرش شکستی سخت از گردونه رقابت ها حذف شد.

این ذوب آهن اما با ذوب آهن فصل گذشته بسیار متفاوت بود. ذوبی که همین چند ماه پیش توانست در گروهی با حضور نمایندگان عربستان،امارات و عراق به عنوان صدرنشین و بدون باخت به مرحله بعد صعود کند اما حالا طی دو بازی رفت و برگشت ۶ بار مقابل الاتحاد دروازه اش را باز شده دید و زورش به این حریف تا دندان مسلح نرسید.

ذوب آهنی که اگر تیم فصل قبل و ستاره هایش را حفظ می کرد قطعا طی این دو بازی مقابل الاتحاد حرف های بیشتری برای گفتن داشت. سبزهای اصفهان برای فصل جدید سه ستاره خود را از دست دادند. تصور کنید بازیکنانی نظیر رشید مظاهری،اوساگونا و محمدرضا حسینی در ذوب آهن می ماندند و بعد هم سربازان این تیم مثل دانیال اسماعیلی فر و احسان پهلوان به جمع آن ها اضافه می شدند. آن زمان قطعا تیم منصوریان به شکل دیگری مقابل حریف قدرتمند عربستانی اش ظاهر می شد. اما از آنجایی که عنصر ثبات گویا چندان جایگاهی در فوتبال ایران ندارد،کادر فنی ذوب مجبور شد تا برای فصل پیش رو یک تیم جدید بسازد زیرا دیگر خبری از ستاره ها نبود و همه چیز باید از اول پایه ریزی می شد.حالا به این بی ثباتی، بی برنامگی در شروع لیگ برتر را هم اضافه کنید. اتفاقی که به شدت به ضرر ذوبی ها تمام شد و آن ها را حتی بدون یک بازی جدی و رسمی به مسلخ الاتحاد فرستاد.ذوب آهنی که اگر لیگ سر وقت شروع می شد حداقل یکی دو بازی می توانست پیش از دیدار رفت مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا برگزار کند تا هم نقاط ضعف و قوت خود را بشناسد و هم بازیکنانش به آمادگی بیشتری برسند و در شرایط بازی قرار بگیرند. اتفاقی که رخ نداد و نتیجه اش هم مصدومیت بازیکنانی مثل ارسلان مطهری و احسان پهلوان در نیمه دوم بازی برگشت و خستگی بدنی سایر بازیکنان بود.

 قطعا در جدالی برابر با لحاظ همه شرایط استاندارد،ذوب آهن می توانست حریف سعودی اش را از پای دربیاورد اما انگار که در این فوتبال پیش از رویایی با حریفان خارجی،باید ابتدا به جنگ موانع داخلی رفت و اگر قوایی ماند،آنگاه صرف رقابت با رقبا کرد. اتفاقی که نتیجه اش همواره ناکامی و شکست بوده و گویا قرار هم نیست این روند تغییر کند.

/خبرآنلاین