قلب نوشهری‌ها با سوت داور، به‌یاد شموشک تپید

خاطره بازی‌های شورانگیز در استادیوم شهدای نوشهر و تیم پر ستاره و پر افتخار آن روزهای شمال، شموشک و ایرسوتر نوشهر را جایی میان جایگاه تماشاچی‌های پرشورش، هنوز به یاد دارم و امروز پس از سال‌ها، توقف اتوبوس دو تیم فوتبال، در ورودی استادیوم نوشهر، مرا به همان سالها برد و افسوسم را دو چندان کرد.

به گزارش مازند اسپرت (مازند ورزش)،خاطره بازی‌های شورانگیز در استادیوم شهدای نوشهر و تیم پر ستاره و پر افتخار آن روزهای شمال، شموشک و ایرسوتر نوشهر را جایی میان جایگاه تماشاچی‌های پرشورش، هنوز به یاد دارم و امروز پس از سال‌ها، توقف اتوبوس دو تیم فوتبال، در ورودی استادیوم نوشهر، مرا به همان سالها برد و افسوسم را دو چندان کرد

روز یکشنبه، دوم آذر ماه یک روز تلخ و شیرینی برای فوتبال‌دوستان نوشهر بود.
بازیکنان، لیدرها و اندک تماشاگران شموشک نوشهر، محو در خاطرات شیرین گذشته، قلب‌شان را با ملوان گره زدند.
انزلی‌چی‌ها اگر در روزی غیر از این ایامِ درگیر با اپیدمی کرونایی، به شهر بندری نوشهر می‌آمدند، مسلما از استقبال کم‌نظیر مردم‌اش، شوکه می‌شدند و چه بسا اندک تماشاچی‌ها هم منتظر لرزش تور دروازه قشقایی بودند، که متاسفانه اشتباهات داوری و رویِ بدِ فوتبال، بغض آنها را در گلوی‌شان خفه کرد.

وقتی نام تیمِ “ملوان بندر انزلی” به‌عنوان میزبان تیمِ “قشقایی شیراز” در شهر پیچید، آهی بر دل مردم دمیده شد که کجاست شموشک رویایی ما… کجاست روزهای فوتبالی ما… کجاست شور و هیجانی که از بالای ساختمان اداره ورزش و خانه‌های مردم حوالی استادیوم، یک شهر را به جوش و خروش وا می‌داشت
حضور اندک اما پرشور تماشاچیان نوشهری، حسرتی را فریاد می‌زد که تنها یک معنی داشت و آن اینکه؛ این مردم و این شهر بندری، دلِ طوفان‌زده‌شان، یک تیم می‌خواهد. این مردم هنوز دلِ تکه‌تکه‌شان، همپای توپ چهل‌تیکه، عشقِ به فوتبال را در مستطیلِ سبز دنبال می‌کند. …و در افکارشان، مسعود درویشِ دیگری را به انتظار نشسته‌اند

از بازیکنان اسبق شموشک تا لیدرهای این تیم، گویی روحِ آزرده‌شان در پی پاسخِ این پرسش سرگردانند که؛ کجاست آن شموشک رویایی که روزگاری بزرگترین ستارگان را به دنیای فوتبال کشور، تقدیم کرد…
چرا این شهر با همه افتخارات فوتبالی‌اش از سال‌های نه چندان دور، نباید در سطح بالای فوتبال ایران، تیمداری کند
تیم‌های نوشهر، انزلی، لیورپول، سه بندری که فوتبال، با پوست و گوشت و استخوانِ مردمانش عجین گشته است و متاسفانه امروز جز لیورپولی‌ها، دو تیم دیگرِ بندر نشینانِ وطنی، حال روز خوبی ندارند! ملوان با مازیار و پژمان دو فرزند خودش در لیگ یک، سودای صعود در سر دارد، اما بازیکنان بزرگ شموشک گویی عشق به مستطیلِ سبز را از خاطر برده‌اند که هیچ اقدامی برای پا گرفتن و جان گرفتنی دوباره از آنها دیده نمی‌شود

از اسفندیار محسنی رئیس فعلی هیات فوتبال شهرستان و بازیکن اسبق شموشک نوشهر انتظار می‌رود؛ در بازی بعدی ملوان در نوشهر، همبازیان قدیمی‌اش را بیابد و همه‌ی آن عزیزان را برای تماشای فوتبال به استادیوم جوان شده نوشهر دعوت نموده؛ تا شاید بتوان به یُمنِ حضورِ گرم و صمیمی همه افتخارات و سرمایه‌های کم‌نظیر فوتبال منطقه، آینده‌ای دیگر را برای بالندگی دوباره فوتبال نوشهر، ترسیم کرد.

از رحمان، مصطفی، کیانوش، محسن، داریوش، بهمن و… بخواهید تا یکبار دیگر، گردِ این مستطیل سبز، حاضر شده تا شاید دست در دستِ هم، برای نام شموشک و شهر بندری نوشهر، در فوتبال ایران کاری کنند.