مازندران؛ غنی در استعداد فقیر در امکانات !

مازنداسپرت؛ در بخش ویژه خود با این تحلیل و عنوان ” مازندران؛ غنی در استعداد فقیر در امکانات ” گزارشی از وضعیت ورزش در مازندران پرداخت :

یکی از مهم‌ترین فاکتورهای توسعه‌یافتگی کشورها در دنیا میزان سرانه‌های مختلف است. مانند سرانه‌ی فضای آموزشی یا ورزشی و …سرانه به میزان فضای اختصاص‌یافته به هر فرد در یک کشور گفته می‌شود و معیار سنجش آن‌هم مترمربع است.استاندارد میزان سرانه‌ی فضای ورزشی در سطح دنیا ۶ مترمربع است؛یعنی به ازای هر فرد می‌بایست ۶ متر فضای ورزشی در نظر گرفته شود که تنها وجود این میزان از فضا کافی نبوده و بایستی به شکل مطلوبی تجهیز و قابل بهره‌برداری گردد.

بااینکه سازمان‌های بین‌المللی دخیل در حوزه‌ی سلامت این میزان از سرانه را پیشنهاد می‌کنند،اما به دلایل مختلف ازجمله فقر برخی از کشورها و یا سو مدیریت باعث گردیده که این میزان از سرانه جز در برخی از کشورهای توسعه‌یافته محقق نگردد و میزان سرانه‌ی متوسط موجود در دنیا چیزی حدود ۲/۵ مترمربع به ازای هر نفر باشد.اما با توجه به موارد فوق بایستی بگوییم که کشور ما میزان سرانه‌ی فضای ورزشی از میزان متوسط جهانی نیز پایین‌تر بوده و به نرخ ۰/۶ متر به ازای هر نفر ( یعنی یک‌دهم میزان استاندارد و نزدیک به یک‌چهارم میزان متوسط جهانی ) است.این در حالی است که میزان سرانه‌ی ورزشی رابطه‌ی مستقیم و نزدیک با موفقیت‌های ورزشی در میادین مختلف علی‌الخصوص میدان مهم و تأثیرگذار المپیک دارد.

با مقایسه‌ی موفقیت کشورهای مختلف در المپیک با میزان سرانه‌ی ورزشی آن‌ها درمی‌یابیم که همواره بیشترین مدال‌های المپیک نصیب دو کشور چین و آمریکا می‌گردد که سرانه‌ی ورزش این دو کشور بیش از ۷ متر یعنی حتی بیشتر از سطح استانداردهای بین‌المللی است.از بحث بین‌المللی و ملی که بگذریم به مبحث میزان سرانه‌ی ورزشی در سطح استان مازندران می‌رسیم.استان مازندران با کسب ۱۲ مدال از مجموع ۶۸ مدال تاریخ المپیک ایران،یکی از اصلی‌ترین و مهم‌ترین قطب‌های ورزش کشور محسوب می‌گردد.

استعدادهای استان در رشته‌های مختلف ورزشی غیرقابل‌انکار و چشم‌پوشی هستند و همواره شاکله‌ی تیم‌های ملی مختلف اعزامی به مسابقات بین‌المللی را تشکیل می‌دهند.حضور ورزشکارانی چون مجتبی عابدینی در شمشیربازی،فرزان عاشور زاده در تکواندو،برادران عالمیان در تنیس روی میز،حسن یزدانی در کشتی آزاد و … که بهترین‌های حال حاضر ورزش کشور و حتی جهان در رشته‌های خودشان هستند مؤید این مسئله است که ورزش مازندران دارای غنای بسیار زیادی است و باکمی توجه و رسیدگی به آن می‌توان شایستگی‌های ورزش مازندران را بیش‌ازپیش به رخ کشید.ازآنجایی‌که کشور ما در بحث آماری بسیار ضعیف بوده و معمولاً هیچ‌گاه منابع آماری درست و موثقی برای ارائه‌ی آمار در موضوعات مختلف وجود ندارد،به همین دلیل نمی‌توان با درستی میزان سرانه‌ی ورزشی در سطح استان را ارزیابی کرد.اما چیزی که قابل‌مشاهده و بررسی است نشان از فقر بالای فضای ورزشی در سطح استان دارد.

مازندران پس از سال‌ها دوری از لیگ برتر،امسال صاحب سهمیه‌ی لیگ برتری گردی و از همان روز مسئولان متوجه گردیدند که ورزشگاه شهید وطنی قائم‌شهر استانداردهای لازم برای بازی‌های لیگ برتر را ندارد و به تکاپو افتاده تا معایب آن را برطرف کنند.حال در نظر بگیرید که اگر اتفاقات فوتبالی به‌گونه‌ای رقم می‌خورد که خونه به خونه هم لیگ برتری می‌شد،آنگاه مصیبت‌های مسئولین برای تجهیز ورزشگاه بابل به تجهیز ورزشگاه شهید وطنی اضافه می‌گردید.و بایستی تأسف خورد که چرا استان فوتبال خیزی مانند مازندرآن‌که همیشه سرشار از بازیکنان طراز اول در سطح ملی و بین‌المللی است و همین حالا هم ۳ بازیکن در لیست نهایی تیم ملی برای جام جهانی دارد، چرا دارای چند ورزشگاه استاندارد – اگر ورزشگاه شهدای ساری را استثنا نماییم – برای برگزاری بازی‌های سطح اول نیست.جدای از فوتبال که تقریباً بیشترین فضای ورزشی موجود در کشور را به خود اختصاص داده و مازندران نیز از این مسئله مستثنا نیست،میزان فضای اختصاص داده‌شده برای دیگر ورزش‌ها در حد فاجعه است.

عدم وجود فضاها و امکانات اختصاصی کافی برای ورزش‌هایی چون تنیس،هاکی،اسب‌سواری،بسکتبال،دوومیدانی و … نشان‌دهنده‌ی این امر است که مسئولان ورزشی و اداره‌کننده‌ی استان ‌همواره دید تک‌بعدی و رفع تکلیف کننده داشته و هیچ‌گاه در چارچوب یک برنامه‌ریزی مدون از پیش تعیین‌شده برای ساخت و تجهیز فضاهای ورزشی اقدام ننموده‌اند.عمده‌ی فضاهای ورزشی در سطح استان مازندران به شکل سالن‌های چندمنظوره ساخته می‌شوند و چون این اماکن به شکل مطلوب و استاندارد برای ورزش‌های مختلف تجهیز نمی‌گردند،نهایتاً به شکل سالن‌های فوتسال در سانس های مختلف با مبالغ گاها گزاف برای ورزش فوتسال اجاره داده می‌شوند؛ و این نهایت کار آیی فضاهای ورزشی استان مازندران می‌باشد.

عدم نظارت صحیح بر نحوه‌ی استفاده‌ی اماکن ورزشی از پایین‌ترین رده‌های مدیریت ورزشی استان تا بالاترین رده‌ی آن‌که شخص ریاست محترم سازمان ورزش و جوانان استان می‌باشد،در کنار عدم وجود امکانات مناسب برای ورزش‌های مختلف – که آن‌هم نیازمند نظارت و مدیریت صحیح تمامی مدیران در رده‌های مختلف است – باعث گردیده که این فضاهای اندک هم به‌طور مطلوب موردتوجه و استفاده‌ی ورزشکاران و ورزش دوستان استان قرار نگیرد.جای بسی تأسف است که مازندران با دارا بودن بیش از ۳۰۰ کیلومتر مرز آبی با دریای مازندران و همین مقدار ساحل هنوز مجموعه‌ی ورزشی مناسبی برای برگزاری ورزش‌های آبی و ساحلی جهت برگزاری رویدادهای ملی و بین‌المللی نیست و این در حالی است که اگر عزم جزمی وجود می‌داشت می‌شد یکی از بزرگ‌ترین و استانداردترین مجموعه‌های ساحلی جهت برگزاری مسابقات بین‌المللی را در استان ایجاد نمود که علاوه بر کشف و پرورش استعدادهای ورزشی استان در این حوزه،می‌تواند به گردشگری ورزشی استان کمک شایانی نماید.

بیش از ۳۰۰ کیلومتر مرز دریایی خدادادی می‌تواند این بستر را فراهم نماید که باکم تریم هزینه‌ی ممکن سایت‌هایی برای ورزش‌هایی نظیر قایقرانی بادبانی و حتی موج‌سواری ایجاد کرد و مازندران را در عرصه‌ی این ورزش‌ها سرآمد کشور نموده و حتی استعدادهایی در سطح بین‌المللی پرورش داد.اما متأسفانه وسعت دید مسئولین ورزشی استان همواره در حول ساخت سالن‌های چندمنظوره که درنهایت تک منظوره مورداستفاده قرار می‌گیرند،محصورشده و برای آن‌ها بیشتر از بهره‌وری و استفاده‌ی بهینه از امکانات موجود،آمار سازی در درجه‌ی اول اهمیت قرار دارد.اما مسئولان ورزشی استان بایستی به این نکته توجه داشته باشند که توسعه‌ی اماکن ورزشی استان،بیشتر از آمار سازی و پنهان شدن در پشت سنگر آمارها و مصاحبه‌های رنگارنگ،نیازمند یک نقشه‌ی راه تدوین‌شده است تا به مدد یک برنامه‌ریزی درست و جذب منابع بخش خصوصی،در کنار کمک‌های دولتی،به یک توسعه‌ی هدفمند و دارای کار آیی بالا در گسترش فضاهای ورزشی برسیم.

توسعه‌ای که در آن ملاک ساخت و تجهیز اماکن ورزشی بیش از تصمیمات کلیشه‌ای و مدیریت‌های مصاحبه‌ای،در حول محور استفاده از استعدادهای خدادادی و طبیعی استان بچرخد و پس‌ازآن بر بنای نیازسنجی درست در باب پرورش استعدادهای رشته‌های ورزشی مختلف استوار گردد.مازندران به‌شدت نیازمند ایجاد سالن‌های تیراندازی با تپانچه‌ی بادی،مجموعه‌های تیراندازی باکمان،سالن‌های اختصاصی شمشیربازی،پیست‌های اتومبیلرانی و موتورسواری استاندارد،مجموعه‌های اسب‌سواری،مجموعه‌های ورزش‌های آبی و ساحلی و … به ازای هر شهرستان و یا در فواصل مختلف برای استفاده‌ی چند شهرستان از یک مجموعه است.مدیران ورزشی استان و در رأس آن‌ها جناب حسین زادگان بایستی به این مسئله توجه داشته باشند که ورزش تنها راه ایجاد نشاط در جامعه‌ی در حال رخوت کنونی ماست و این نشاط تنها با ساختن سالن‌های چندمنظوره – که ازقضا حتی در ساخت این سالن‌ها هم استانداردهای لازم برای استفاده‌ی بانوان که نیمی از جمعیت فعال استان هستند رعایت نمی‌شود – و ارائه‌ی آمارهای مختلف در مصاحبه‌های متعدد ایجاد نمی‌شود.مردم استان نیازمند یک عزم جدی برای ساخت فضاهای ورزشی درخورشان آن‌ها هستند و در این راه باید کمر همت مسئولانه بست و به مصاحبه و آیین‌های گشایش اکتفا نکرد.