ضرورت درایت و برنامه ریزی برای بازی های کامپیوتری و اینترنتی !

به گزارش مازند اسپرت (مازند ورزش)،بازی تنها راهکار تعامل و معاشرت یک کودک با جهان خود و محیط پیرامونی است و تنها با این رویه است که می توان میزان هوش و خلاقیتش را دریافت چراکه در بازی های مختلف کودک توانمندی ها و علایقش را نشان می دهد و حتی می توان بخشی از […]

به گزارش مازند اسپرت (مازند ورزش)،بازی تنها راهکار تعامل و معاشرت یک کودک با جهان خود و محیط پیرامونی است و تنها با این رویه است که می توان میزان هوش و خلاقیتش را دریافت چراکه در بازی های مختلف کودک توانمندی ها و علایقش را نشان می دهد و حتی می توان بخشی از آینده وی را متصور شد.
رسیدن به این تصور در کودکان دیروز امری میسرتر بود چراکه امروز نگاه کودک و نوجوان به مقوله بازی رنگ و شاکله متفاوت از گذشته به خود گرفته است.
در گذشته فعالیت و خلاقیت کودکان و نوجوانان در امر بازی بسیار بیشتر از امروز بود و با دایره محدود امکانات و با کمترین امکانات بهترین فراغت و سرگرمی را برای خود رقم می زدند و شاید اگر امروز از کودکان دهه های قبل در خصوص بازی هایشان سوال شود همچنان با همان هیجان دوران کودکی خود از آن ها نام ببرند و شعف کودکانه ای در چشمان آنان دیده شود.
نخستین بازی که پسران دیروز به آن اشاره دارند فوتبال در کوچه پس کوچه هاست که تنها با یک توپ پلاستیکی ساعات مهیجی را برای خود می ساختند و دختران نیز تنها بازی خاص خود را خاله بازی می دانستند که در نهایت سادگی در ابزار و شیوه، از بنیادین ترین بازی ها با کارویژه های اثرگذار در حوزه مهارتی و شخصیتی برای کودکان محسوب می شد و به طور مستقیم در روند اجتماعی شدن کودک تاثیر داشت.
بازی های دیگری همچون قایم باشک، کلاغ پر،هفت سنگ و…را نیز می توان نام برد که شاید بچه های امروز آشنایی چندانی با آن ها ندارند و با وجود قرابت فرهنگی و تاثیر مثبت و فراوان در حال منسوخ شدن هستند.
این عناوین تنها بخش ناچیزی از بازی های کشور است که عامه مردم با آن آشنایی دارند اما بازی های محلی فهرست طویلی را به خود اختصاص می دهد که شاید کمتر کسی در مناطق مختلف کشور نسبت به آن ها آشنایی داشته باشد.
بازی های رایانه ای که طیف بزرگی از آنان وارداتی و فارغ از هویت فرهنگی و بومی ایرانی است، امروز میهمان و رفیق کودکان و نوجوانان شده و بخش بزرگی از اوقات آنان را پر کرده است درحالیکه اثرات آن از نظر جسمی روانی و تربیتی به خوبی واکاوی نشده و در مواردی نیز به دلیل افراط در استفاده از آن گزارش هایی از مشکلات بینایی، اختلال رفتاری، افت تحصیلی، انزوا و مشکل در بروز ارتباطات جمعی می رسد که نگران کننده است.

بازی نیاز اصلی کودک است و به هیچ عنوان نمی توان مانع و سدی برای بازی به ویژه در هفت سال اول زندگی کودک ایجاد کرد.
بازی از بدو تولد در هر موقعیت و سنی از نیازهای اصلی به شمار می رود و ایجاد فضایی برای بازی های خلاق و شخصیت ساز امری ضروری است چراکه براساس آن بخشی از نیازها رفع می شود و روال اجتماعی شدن کودک تاحدی با آن پیوند دارد.
در بازی نیز به مانند همه امور دیگر که با افراط و تفریط آسیب زننده است می توان شاهد آثار مخرب بود و در وهله اول این اشتباه از سوی خانواده رقم می خورد چراکه با خرید تبلت و یا گوشی تلفن همراه و گیم اجازه استفاده از عرصه ناشناخته ای را به فرزندشان می دهند که ممکن است اثرات منفی رفتار را به همراه داشته باشد
والدین نقش مهمی در زندگی فرزندان دارند و می توانند با زنده کردن بازی های گذشته، استفاده از بازی های فکری که خانواده را ساعت ها مشغول به خود می کند و همچنین احیا و به روز کردن آن ها فرزندان را از اثرات منفی بازی های خشن رایانه ای نجات دهند.
بسیاری از والدین آپارتمان نشینی و دور بودن از پارک و بوستان ها را عاملی در جهت استفاده از تلفن همراه و وسایل الکترونیکی، تبلت و بازی های رایانه ای می دانند در صورتی که این امر تنها بهانه است تا فرصتی را برای بازی با فرزندان خود اختصاص ندهند درصورتی که بسیاری از بازی ها را می توان در فضای آپارتمانی دنبال کرد و فرصت مفید تعامل را خلق نمود.
ارتباطات خانوادگی افزایش اعتماد به نفس و ارتباط گیری فرزندان را رقم می زند چراکه در بین بازی ها رابطه چهره به چهره، گفت وگو ها و خاطرات صورت می گیرد که می تواند افراد را برای نقش پذیری در آینده و مهارت های ارتباطی فردی و جمعی آماده کند اما، والدین امروزی کمتر برای فرزندان خود وقت می گذارند و راحت ترین راه را انتخاب می کنند که رها کردن کودک در برابر تلویزیون و یا بازی های رایانه ای است.
مدارس نیز در ترویج بازی های فکری و حرکتی نیز نقشی موثر دارند و می توان در ساعات ورزش فعالیت های حرکتی بسیاری را برنامه ریزی کرد و از طرفی حتی در روزهای سرد سال و یا آلودگی هوا ترویج بازی های فکری و قدیمی نیز می تواند بهترین گزینه برای احیای بازی ها باشد.
بر اساس موارد ارزیابی شده استقبال بسیاری از انجام نمایش خلاق توسط کودکان و نوجوانان انجام می شود و خواستار تکرار هستند چراکه این رویکرد نیاز درونی آنان را پاسخ می دهد اما، توجهی به آن از سوی والدین و حتی معلمان نمی شود.
البته نمی توان کلیه بازی های رایانه را رد کرد اما، در شرایطی که گنجینه این از بازی های مهیج آیینی، سنتی و فکری در اختیار است ضرورتی بر استفاده از این نوع بازی های رایانه ای که پرخاشگری و خشونت را در منجر می شوند وجود ندارد.
*******************************

گردآورنده گزارش و تنظیم : علی حسینی

*******************************