ناجیان غریقی که در نبود امکانات غرق می‎شوند !

دقیقا ۱۷ تیر سال ۹۲ بود که روزبه‌ فقیه‌کیا رفت و جان سه تن را نجات دهد و آنها را به سلامت به ساحل آورد و وقتی خیالش از سلامت آنها راحت شد، خودش هم دچار ایست قلبی شد و درگذشت.

به گزارش مازند اسپرت ، ناجیان غریق، افرادی هستند مثل من و شما که در بیشتر مواقع جدا از تجربه و مهارت در شنا کردن، فقط یک سوت دارند که تمام استفاده و بهره را از آن برای نجات دیگران می‌برند.

ناجیان غریق، چون خود می‌دانند دریا می‌تواند چه گرداب مرگی شود، از جان و دل مایه می‌گذارند تا نگذارند کسی به دام این گرداب وحشتناک گرفتار شود.

با وجود خطراتی که دریا می‌تواند برای یک فرد بی‌تجربه داشته باشد حتی برای افرادی که خود را شناگر ماهری می‌دانند هم خطرناک است و این را شناگرانی که پس از سال‌ها شنا کردن در دام دریا افتادند و جان خود را از دست دادند نشان می‌دهد.

عقب‌نشینی دریا هم موجب شده است بسیاری از چاه‌های خانه‌ها و ویلاهایی که کنار دریا وجود داشتند امروز به محلی خطرناک برای شناگران تبدیل شوند.

جوانان می‌خواهند مهارت در شنا را به رخ هم بکشند و دوست دارند از ساحل دور شوند و بعضا شناگرانی که از شهرهایی غیر از شهرهای ساحلی به دریا می‌رسند، شنا در دریا را همانند شنا در استخرها می‌بینند و خدا نکند که دریا زیر پای‌شان را خالی کند که آن زمان آسمان و دریا دست به دست هم می‌دهند و شناگر بیچاره فقط دستی را می‌طلبد که او را به سمت ساحل بکشد یا یک چهارپایه‌ای چیزی که زیر پای‌شان قرار گرفته تا نفسی تازه کنند.

خدای نکرده اگر جوانی غرق شود همه ناجیان غریق را مقصر می‌دانند ولی هر ساله از غرق شدن جوان‌های بی‌تجربه‌ای خبر می‌شنویم، که در مناطقی که شنا ممنوع است طعمه دریا شدند.

یکی از ناجیان غریقی که دو سالی است که آوازه جوان‌مردی‌اش چه کسانی که او را می‌شناختند و چه نمی‌شناختند را هم خوشحال و هم ناراحت می‌کند روزبه فقیه‌کیا است.

خوشحال زیرا که روزبه توانست یک تنه جان سه تن را نجات دهد و ناراحت زیرا که نفس‌های به شماره افتاده این جوان ۲۵ ساله حاکی از فشار زیادی داشت که بر او وارد شده بود که ناگهان نفس در سینه ماند و دیگر برنیامد.

روزبه فقیه‌کیا در دیار مادری‌اش، روستای چهل شهیدان رامسر مدفون است که هر ساله ناجیان غریق زیادی را برای به پا داشتن یاد و نام این جوان جوان‌مرد به سر مزارش می‌کشاند.

بهروز فقیه‌کیا، پدر روزبه فقیه‌کیا، ناجی غریقی که پس از نجات جان سه تن جان خود را از دست داد، در حاشیه مراسم منجیان غریق که در اردوگاه میرزا کوچک‌خان رامسر برگزار شد، در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در شهرستان رامسر، بیان کرد: روزبه فرد مهربانی بود و نمی‌توانست دیگری را در حال عذاب کشیدن ببیند و خود راحت یک گوشه بنشیند.

وی افزود: علاقه روزبه به دریا مثال‌زدنی است، نمی‌توانستیم او را از دریا دور کنیم هر جایی که بود خود را به دریا می‌رساند دریا عشقش بود که برای همین عشق زندگی خود را هم داد.

فقیه‌کیا ادامه داد: دقیقا ۱۷ تیر سال ۹۲ بود که روزبه رفت و جان سه تن را نجات دهد و آنها را به سلامت به ساحل آورد و وقتی خیالش از سلامت آنها راحت شد، خودش هم دچار ایست قلبی شد و درگذشت اما انتظارم این است که دیگر هیچ ناجی غریقی به دلیل نداشتن تجهیزات جان خود را از دست ندهد.

وی تاکید کرد: هر یک از این ناجیان غریق که پس از سال‌ها تمرین و تجربه، به حدی می‌رسند که جان دیگران را نجات دهند سرمایه‌های کشور هستند که نباید به راحتی از دست بروند.

فقیه‌کیا افزود: روزبه عاشق ائمه(ع) بود و امروز که روز شهادت مولای متقیان است پاسداشت یاد و نام روزبه هم هست که تمام وجودش از عشق و محبت به ائمه(ع) و به ویژه سالار شهیدان امام حسین(ع) پر شده بود.

وی افزود: روزبه بارها گفته بود که نامش را می‌خواهد حسین بگذارد، او عاشق کربلا بود و نجات جان دیگران را وظیفه خودش می‌دانست و برایش مهم نبود که چقدر این فداکاری ممکن است سخت باشد.

پدر روزبه فقیه‌کیا تصریح کرد: روزبه مهندس بود و شرایط کاری هم در زمینه رشته تحصیلی‌اش برایش فراهم، اما عشق به دریا اجازه نمی‌داد که روزبه به چیز دیگری فکر کند، او فردی بود که آسایش و راحتی دیگران از پدر و مادرش گرفته تا هر فرد ناشناس دیگری را به آرامش و آسایش خودش ترجیح می‌داد.

وی اعلام کرد: آرامش و امنیت شغلی ناجیان غریق برایم اهمیت دارد و از همین رو آنها را چون فرزندم روزبه می‌بینم، زیرا که می‌دانم چه شغل سختی دارند.

به گزارش فارس، شایسته است در کنار برگزاری همایش‌ها که در جای خود نشان از اهمیت شغل ناجیان غریق دارد مانند بسیاری از کشورهای دنیا که در کنار دریا واقع‌اند و با وجود گردشگران و علاقه‌مندان به دریا و شنا در دریا، فکری برای امنیت شغلی و نیز رفاه شغلی این جوان‌مردان بی‌ادعا شود، زیرا که هر چه از آمار غرق‌شدگان در سواحل ایران کم شود گردشگران بیشتری را به کنار دریا میایند و نیز از گفتن و شنیدن خبر غرق شدن یک نفر در دریا کم می‌شود.