اختصاصی مازند اسپرت:تیم ملی والیبال ب ایران که به مقام قهرمانی آسیا رسید خالی از بازیکنان مازندرانی نبود و ۲ جوان آینده‌دار  والیبال استان در این تیم حضور موثر و مثبت داشتند.

به گزارش مازند اسپرت؛قرا و شفیعی را که در رسیدن تیم ایران به مقام قهرمانی، جزو نقاط اتکای کادر فنی محسوب می‌شدند باید از سال‌های دور بررسی کرد و نحوه شناسایی و رشد آن‌ها را مورد دقت نظر کامل قرار دارد تا در نتیجه آن بتوان راهی اصولی برای پر کردن خلأهای ناشی از هدر رفتن استعدادها پیدا کرد.

چه این بازیکن تیم ملی ب و چه ۲ ملی‌پوش والیبالیست مازندرانی که در رقابت‌های پارالمپیک ریو برای ایران به میدان رفتند، محصول سیستم‌های دقیق استعدادیابی والیبال مازندران در حدود ۱۰ سال گذشته بودند؛ سیستمی کامل که با سربلندی هر چه تمام‌تر، فصل شگفت‌انگیز افتخار‌آفرینی در المپیک برزیل را برای ورزش دوستان مازندرانی رقم زد و با تلاش و پیگیری‌های فراوان کام همه ورزش دوستان استان را شیرین کرد.
با وجود آن‌که این روش و تمرکز بر استعدادیابی، شیوه‌ای کاملاً پذیرفته شده و با نتایج ملموس است و در بسیاری از استان‌های کشور این شیوه با سرعت زیاد و جدیت فراوان در حال انجام است، اما انگار برخی هیأت‌های ورزشی مازندران خود را بی‌نیاز از این شیوه دانسته و به همان شیوه‌های سنتی و قدیمی و زهوار در رفته خود اکتفا می‌کنند. آن‌ها نه برنامه‌ای برای شناسایی استعدادهای جدید دارند و نه حتی می‌توانند همین ورزشکاران اندک خود را هم حفظ کنند.
  دیگر نتیجه آینده این ورزش‌ها از هم‌اکنون و به خوبی و روشنی آشکار است. این رشته‌ها هیچ حرفی برای گفتن در ورزش کشور ندارند و به روزمرگی‌های ناامید‌کننده خود ادامه خواهند داد.

اگر ورزشی مانند کشتی در مازندران، به رشته‌ای بی‌رقیب در کشور تبدیل شده و مدال‌های رنگارنگ و پر‌ارزشی مانند المپیک را به ورزش کشور هدیه می‌دهد، در نتیجه همین کشف استعدادها و برنامه‌ریزی‌هاست. وگرنه اگر هیات کشتی مازندران هم بخواهد دست روی دست بگذارد و به نیروهای ماورایی برای معرفی قهرمانان تکیه کند، این رشته نیز از دور و مدار مدال‌آوری و افتخار‌آفرینی خارج خواهد شد.

آن‌ها با دقت فراوان و برنامه‌ریزی اصولی، لحظه‌ای از برنامه‌ریزی برای استعدادیابی غفلت نمی‌کنند که نتیجه‌اش می‌شود حضور پر و پیمان در همه رده‌های سنی تیم ملی و اتکای رشک برانگیز به کشتی مازندران. رشته‌های کم کار و هیأت‌های بدون برنامه مازندران هم باید برای ارتقای سطح خود فکری اساسی کنند.

رشته‌هایی مانند تیراندازی و بسکتبال و چند رشته دیگر باید به فکر خانه تکانی اساسی در تصمیمات و اندیشه‌های خود باشند. چرا که با این روش و سیستمی که در پیش گرفته‌اند به جایی بالا در ورزش کشور نخواهند رسید.

ورزش‌هایی که نه اعزامی دارند و نه مسابقه‌ای برگزار می‌کنند، چگونه می‌توانند به کسب مدال و افتخار حتی در مسابقات داخلی امیدوار باشند؟ افتخارآفرینی در مسابقات خارجی که باشد پیشکش!