کشتی را به مازندرانی ها بسپارید تا بسازیم!

به گزارش مازنداسپرت؛ کشتی آزاد در ایران از سال‌های دور همیشه یک رشته مدال‌آور بوده و حتی پیشکسوتان این رشته ورزشی آن را به عنوان ورزش اول ایران می‌شناسند که بیشترین مدال را در تاریخ برای کاروان کشورمان به ارمغان آورده است و به همان میزان با توجه به سابقه تاریخی روشنی که در این رشته داشتیم انتظارها همیشه از کشتی آزاد از سوی ورزش دوستان و علاقه‌مندان به این رشته ورزشی بالا بوده است. ولی با وجود اهمیتی که همواره از سوی مسئولان ورزش ایران برای این رشته وجود داشته اما بعضاً در بخری مقاطع شاهد افت عملکرد و نتایج در آن بودیم که در میادین بین المللی رقم خورده است و در حال حاضر هم به نظر می‌رسد درگیر دوره گذار این چنینی شده باشیم.

تیم ملی کشتی آزاد ایران در مسابقات جهانی بلگراد حاضر شد و در حالیکه امید زیادی به مدال‌های خوشرنگ در این بازی‌ها داشتیم و حتی مدعی جدی قهرمانی محسوب می‌شدیم ولی در اکثر اوزان آن انتظاری که می‌رفت حاصل نشد و با وضعیتی پایین‌تر از حد انتظار به پایان رسید و این زنگ خطری است برای آینده کشتی آزاد ایران و مسابقات المپیکی که در پیش داریم و چشم امیدمان مثل همیشه برای این مسابقات به کشتی آزاد و سبک کردن بار مدال‌های کاروان ایران است.

دو ایراد عمده‌ای که به کشتی‌گیران ما در صربستان وارد است ضعف فنی که مربوط به آنالیز حریفان و آشنایی با نقاط ضعف و قوتشان است می‌شود و دیگری مربوط به ضعف جسمانی که از تمرینات غیراصولی و بدنسازی نادرست بچه‌های تیم ملی ما می‌آید که باعث می‌شد از لحاظ بدنی توانایی رقابت در مراحل بالا و تایم‌های آخر بازی را نداشته باشند و این مورد به خصوص در تقابل بین حسن یزدانی و تیلور مشهود بود که بدن یزدانی مقابل حریف خودش کم آورد و توانان مقابله نداشت.

به جز امیرحسین زارع که در سنگین وزن موفق شد مدال طلا را به چنگ بیاورد و افتخار کاروان ایران در این مسابقات بود، سایر نفرات در حد انتظار ظاهر نشدند. این در حالی است که تیمهای آمریکا، روسیه و آذربایجان کشتی‌گیران قدری مانند کوین جکسون، کایل ساندرسون، ماخاچ مرتضی علی‌یف، دنیس چارگوش، حاجی مراد گاتسالوف، ختاگ گازیموف و جبرئیل حسن اف را در کادر فنی خود داشتند، مربیانی هر چند جوان و محترم اما کم تجربه دستیار پژمان درستکار هستند که یک مدال جهانی و المپیک هم ندارند و بیشترشان حتی کشتی گرفتن در این مسابقات را هم تجربه نکرده‌اند.

تیم ملی امسال مازندرانی تر از سال های گذشته بود و حتی اگر بیشتر دقت کنید مشاهده خواهید کرد که تمامی مدال های گسب شده از استان مازندران بوده و این برای خودش یک رکورد تاریخی است. اما چرا نباید مربیان سازنده مازندرانی در کنار ملی پوشان مازندرانی باشند یک سوال بی جواب است که هیچکسی برایش پاسخی حاضر نیست بدهد.

چرا مربیان مازندرانی و مربیان صاحب نام ایرانی باید لژیونر شوند و برای کشورهای دیگر سازندگی داشته باشند اما فدراسیون کشتی حاضر نیست این مربیان صاحب نام را در تیم ملی ایران داشته باشد!؟

هرچقدر دبیر در ساخت و ساز فدراسیون کشتی موفق بوده اما وقتی برای ساخت و ساز قهرمانان نگذاشته و نیاز است دبیر از این پس وقت خودش را برای رفع و اصلاح مشکلات فنی تیم ملی بپردازد.

انتظار میرود، وقتی مازندرانی های زیادی در اوزان مختلف کشتی حضور دارند، از مربیان مازندرانی در کادر تیم ملی استفاده گردد و حتی مربیان سازنده کشتی مازندران نیز توانایی حضور در تیم ملی را دارند و قطعا از مربیان کم تجربه ای که در تیم ملی حضور داشتند مفیدتر واقع می شوند.

در فاصله یک ساله تا المپیک پاریس انتظار می‌رود کشتی‌ آزاد ایران تغییر رویه اساسی دهد تا نتیجه متفاوتی در المپیک پاریس که قطعا میدان بزرگتری نسبت به بلگراد است حاصل شود. باید دید رویکرد فدراسیون کشتی در این یک سال چه خواهد بود.