گلایه های قهرمان ساروی / مردم برایش غوغا برپا کردند اما مسؤولان خیر !!

به گزارش مازند اسپرت (مازند ورزش)،در پی پیروزی‌های گوناگون و نتایج خوب ورزشکاران کشورمان در پارالمپیک توکیو، شاهد درخشش ورزشکاران مازندرانی نیز بوده‌ایم.

در این کاروان ۵۹ نفره ایران در پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو با نام کاروان سردار دل‌ها،۶ ورزشکار اهل مازندران بودند که ۲ نفر از آن‌ها در رشته‌های انفرادی و چهار نفر در رشته‌های گروهی شرکت کردند و از  این ۶ ورزشکار پنج نفر موفق به کسب مدال شدند.

در مجموع حاصل تلاش ورزشکاران مازندرانی ۴ مدال طلا و ۱ نقره بود که در رشته های والیبال (۳ طلا)، جودو (یک طلا) و تیراندازی با کمان (یک نقره) به دست آمد و موجب بالا رفتن پرچم پر افتخار کشورمان شده و افتخاری برای همه مردم این استان است.

در این راستا گفت‌و‌گویی با رمضان بیابانی دارنده مدال نقره المپیک توکیو در رشته تیراندازی ترتیب داده‌ایم که مشروح آن از نظرتان می‌گذرد.

فارس: لطفا خودتان را معرفی کنید؟

بیابانی: رمضان بیابانی هستم از شهرستان ساری در رشته تیروکمان ماده کامپوند فعالیت می‌کنم.

فارس: علت معلولیت شما چه بود آیا مادرزادی بوده است؟

بیابانی: خیر ـ من سال ۱۳۸۶ وقتی در کارخانه مشغول کار بودم بر اثر سقوط از ارتفاع متاسفانه دچار ضایعه نخاعی شدم.

*پاره‌وقت شروع کردم قهرمان شدم

فارس: چه شد که به این رشته روی آوردید و چه کسی مشوقتان بوده است؟

بیابانی: بنده در سال ۱۳۹۴ ورزش را به‌صورت پاره وقت شروع کردم تا اینکه در ابتدای پاییز سال ۱۳۹۵ با پیشنهاد مربی خود به این رشته آمدم و بعد ۶ ماه تلاش و کار در مسابقات تهران شرکت کردم و به لطف خدا مقام سوم مسابقات را کسب کردم.

فارس: در مورد مدال‌ها و عناوینی که کسب کرده‌اید بیشتر توضیح می‌دهید؟

بیابانی: از وقتی عضو تیم ملی شدم و برای رقابت‌ها به خارج از کشور اعزام شدم، توانستم مدال قهرمانی چک، قهرمانی هلند و نائب قهرمانی چین را از آن خود کنم.

فارس: سطح کیفیت بازی‌ها در المپیک اخیر چطور بود و رقیب‌های شما از کدام کشورها بودند؟

بیابانی: همانطور که می‌دانید سطح کیفیت بازی‌ها در المپیک بسیار بالا است و همه با تمام توان در این مسابقات بین المللی حضور می‌یابند، رقبای ما قدرت‌های جهان بودند و قطعا برای کسب مدال آمده بودند.

فارس: بعد از کسب مدال پارالمپیک توکیو استقبال و واکنش مردم از شما چطور بود؟

پاسخ: اولا از مردم شریف ایران و مخصوصا مردم مازندران و شهرستان ساری تشکر می‌کنم که خیلی به من لطف داشتند و دارند اما متاسفانه مسؤولان ما چندان به وعده های خود عمل نمی‌کنند، تنها کاری که تاکنون برای ما انجام دادند استقبال از ما در میدان امام خمینی ساری و اهدای یک شاخه گل بود و دیگر ما آن ها ندیدیم.

در طول این سال‌ها دیدیم که معمولا با قهرمانان چند تا عکس یادگاری می‌اندازند و در فضای مجازی خود و رسانه منتشر می‌کنند و دیگر هیچ.

*دریغ از یک احوال‌پرسی ساده

فارس: یعنی پاداشی به شما بعد از قهرمانی المپیک ندادند؟

بیابانی: فعلا خیر ـ  آنها یک احوال‌پرسی ساده و تلفنی را از ما دریغ می‌کنند و ما هم انتظاری نداریم و به این وضعیت عادت کردیم. البته طی دیداری که با مقام معظم رهبری داشتیم ایشان به ضرورت توجه به قهرمانان تاکید کرده بودند اما متاسفانه تاکنون چیزی به ما اعلام نکردند.

فارس: چه توصیه‌ای به جوان ها به ویژه آنهایی که دچار معلولیت هستند، دارید؟

بیابانی: من بر اساس تجربیات و‌سختی‌هایی که دیدم به آن‌ها توصیه می‌کنم که حتما به ورزش روی بیاورند، شاید سختی‌های زیادی جلوی راه آنها باشد و حمایتی نشود اما می‌شود با تلاش و پشتکار به قله‌های رفیع موفقیت رسید، ما هم این عناوین را با وجود فراهم نبودن زیرساخت ورزش معلولان در استان و کشور به دست آوردیم، پس آنها نیز می‌توانند.

*نبود یک آکادمی خوب ورزشی در مازندران

فارس: از محل تمرینات و امکانات موجود بگویید؟

بیابانی: من از سال ۹۵ که استارت ورزش قهرمانی را زدم در زمینی تمرین می‌کنم که حتی سرویس بهداشتی ساده هم ندارد چه برسد به سرویس بهداشتی مناسب یک معلول… فعلا در سالن داراب تمرین می‌کنم که گویا می‌خواهند این زمین را هم از ما بگیرند.

متاسفانه زمین مناسب یک آکادمی خوب در مازندران نداریم در صورتی که این استان از استعدادهای درخشان و مربی‌های بسیار توانمندی که سابقه ملی و جهانی دارند برخوردار است.

فارس: الگوی زندگی شما‌ چه کسی بود؟

بیابانی: از ابتدای کار ورزشی‌ام وقتی می‌دیدم ورزشکاران معلول صاحب عناوین جهانی می‌شوند با خودم می‌گفتم چرا من نتوانم. خدا را شکر با حمایت خانواده و تلاش مربیانم تاکنون توانستم فرد موفقی برای جامعه باشم و دل مردم کشورم را شاد کنم.

فارس: سخن آخر

بیابانی: شاید یک جاهایی نتوانسته باشم به خواسته‌هایم برسم اما تلاش کردم و هرگز نا امید نشدم، برای همین از همه دوستان می‌خواهم همواره به خدا توکل کنند و تلاش کنند، از قول من به مسؤولان استانی و کشوری بگویید که کاش پشت پرده قهرمانی ورزشکاران و زحمات شبانه‌روزی آنها، مسائل آنها را هم ببینید تا به آینده دلگرم‌تر باشند.

ما که در رقابت‌های استانی، کشوری، جهانی و المپیک مقام آوردیم تاکنون چیزی ندیدم حالا ببینیم آینده چه می‌شود.