يادداشت هفته : شناسایی نقطه ضعف ورزش مازندران/ به ارمغان آوردن فضايی آرام توسط «حبیب حسین‌زادگان»

دعوت ۹۱۷ مازندرانی به اردوی تیم‌های ملی رشته‌های مختلف ورزشی از ابتدای سال تاکنون، آمار خیره‌کننده و رویایی است که غرور را برای دوستداران ورزش استان به ارمغان می‌آورد. مازندرانی‌ها در همه رشته‌های ورزشی مدعی پوشیدن پیراهن تیم ملی هستند. نگاهی به پراکندگی ورزشکاران مازندرانی دعوت شده به تیم‌های ملی این ادعا را ثابت می‌کند.

به گزارش مازند اسپرت ؛ هم‌تراز با تعداد فراوان دعوت‌شدگان به تیم ملی، مازندرانی‌ها در کسب مدال هم به همین میزان موفق عمل می‌کنند. با قاطعیت می‌توان اعلام کرد بخش زیادی از بار سنگین مدال‌آوری در مسابقات برون‌مرزی به‌ویژه رقابت‌های معتبری مانند المپیک بر دوش مازندرانی‌هاست.

هر چند ورزشکاران مازندرانی بدون توجه به سیاست‌های در پیش گرفته اداره کل ورزش و جوانان استان به تلاش خود برای رشد هر چه بیشتر در رشته‌های تخصصی ادامه می‌دهند، اما در این میان نمی‌توان از نقش مؤثر متولی اصلی ورزش استان به سادگی گذشت.

فضای آرام به ارمغان آورده شده «حبیب حسین‌زادگان» در یک‌سال اخیر و پس از تصدی این مسئولیت، نقش زیادی در کسب این موفقیت‌ها و به احتمال فراوان افتخارآفرینی‌های آینده خواهد داشت. حسین‌زادگان در این مدت تلاش کرد از همه ابزارها برای آن‌که ورزش مازندران را در فضای آرام قرار داده و از تنش‌ها بکاهد استفاده کند. او در ابتدا از اداره کل آغاز کرد و معاونان زبده را برای همراهی با خود برگزید. پس از آن سراغ مدیران شهرستانی رفت و با بررسی دقیق و حساب شده، نفرات مورد نظر خود را به کارگمارد. شاید فقط چند شهر دیگر باقی مانده باشد که در انتظار تغییر رییس به سر می‌برند که در پایان این دوران تغییر و تحول، باید منتظر آغاز یک دوران طلایی برای ورزش استان بود.

حسین‌زادگان علاوه بر دست زدن به این تغییرات زیربنایی و ضروری، تکمیل طرح‌های نیمه‌تمام و ساخت سالن‌های ورزشی مورد نیاز را هم در دستور کار خود قرار داد. انگار حسین‌زادگان به دنبال آن است تا کمبودهای موجود مرتبط با امکانات و سرانه ورزشی را با استفاده درست از ارتباط صمیمانه خود با مدیران بالادستی وزارت ورزش و جوانان برطرف کند. اگر مازندران بخواهد دل به همین بودجه‌ها ببندد، چند دهه باید صبر کند تا دوران ساخت یک مجموعه ورزشی به پایان برسد. نمونه آن سالن ورزشی شهید هاشمی‌نژاد بهشهر بود که پس از گذشت ۱۸سال از زمان آغاز به کار و در شرایطی که دیگر امیدی به بهره‌برداری از آن وجود نداشت، با تخصیص بودجه‌های مناسب و خارج از آن‌چه پیش‌بینی شده بود به بهره‌برداری رسید.

از این سالن‌های ورزشی در مازندران باز هم وجود دارد که سرکشی‌های مداوم مدیرکل از آنان و کشاندن پای مدیران وزارت ورزش برای دیدن این مکان‌ها، بارقه امید را در ورزش‌دوستان مازندرانی ایجاد کرده که دیگر زمان صبر کردن‌های چند دهه‌ای برای ساخت سالن‌ها به پایان رسیده است. همین سالن‌هاست که می‌تواند استعدادهای ورزشی را معرفی کند و به کارنامه ورزش مازندران افتخار دیگری را بچسباند. حسین‌زادگان نقطه ضعف اصلی ورزش مازندران را به درستی شناسایی کرده است.