گفتگو با ورزشکار آتش نشان / عزیز عباسی: رویای بچگی من این بود که یک آتش نشان بشوم

به گزارش مازند اسپرت (مازند ورزش)،هفته ای که گذشت مصادف بود با روز آتش نشان، به همین دلیل مصاحبه ای ترتیب دادیم با یکی از فوتبالیست آتش نشان های استان مازندران که شما را به خواندن آن دعوت میکنیم.

مدافعی که با مشغول شدن در آتش نشانی فعالیت فوتبالی را در شهرستان خود ادامه داد تا هم در خدمت سازمان آتش نشانی شهرستان جویبار باشد و هم تجربه ورزشی خود را در اختیار جوانان همشهری خود قرار دهد.

*لطفا خودتان را برای بازدیدکنندگان سایت مازنداسپرت معرفی کنید؛

به نام خدا، عزیز عباسی هستم ۳۲ ساله ساکن شهرستان جویبار.

*از سوابقت بگو و اینکه از چه تیمی و چه سالی فوتبال را شروع کردی؟

فوتبال و از سال ۷۹ و لیگ شهرستان جویبار ،تیم تک اسپرت شروع کردم. بعد از آن به تیم های پایه نساجی رفتم و شهید کشوری کیاکلا- سایپا شمال قائم شهر- شهرداری بهشهر- بهزیستی همدان- شهدای ساری و شهرداری جویبار دیگر تیم های من بودند و در حال حاضر هم حدود ۷ سال است که در خدمت تیم مقاومت جویبار در سوپرلیگ استان مازندران هستم.

*چطور شد که در کنار فوتبال شغل آتش نشانی را انتخاب کردی؟

شاید از نظر خیلی ها این حرف من کلیشه ای باشد، اما آرزو و رویای بچگی من این بود که یک آتش نشان بشوم و بخاطر هیجانی که در این شغل است عاشق کارم هستم.

*خانواده و اطرافیانت از شغل تو و یقینا استرسی که در آنها بوجود می آید ناراضی نیستند؟

یقینا آنها استرس و فشار زیادی را تحمل میکنند مخصوصا زمانی که من در ماموریت هستم اما وقتی عشق و علاقه من را میبینند حرفی از شغل من به میان نمی آورند و همسر بنده هم با توجه به اطمینانی که به من دارد همیشه پشتوانه من بوده است.

 

 

*بریم سراغ فوتبال، به نظرت مشکل فوتبال جویبار از کجاست که نمی تواند تیمی در لیگ کشور داشته باشد؟

درسته که شرایط اقتصادی سخت و تیم داری سختتر شده اما هنوزم هستند کسانی که بتوانند به این شهرستان و جوانان کم توقع اش کمک کنند و این همت مسئولین شهرستانی را می طلبد.

*بین شغل و فوتبالت تداخل ایجاد نمی شود؟

اتفاقا خیلی پیش آمده که تداخل بین بازی و تمرین با شیفت کاری ام بوجود آید، اما با دستور شهردار محترم شهرستان و همکاری رئیس ایستگاه جناب آقاپور همیشه این مشکل حل شده تا با تمام توانم در خدمت تیم باشم.

*دوست داری پسرات فوتبالیست بشوند یا آتش نشان؟

هیچوقت فرزندانم را برای انتخاب ورزش یا شغل خاصی تحت فشار قرار نمی دهم اما یقینا هرانتخابی که داشته باشند فقط و فقط پشتوانه آنها هستم، البته با خطراتی که در شغل آتش نشانی میبینم خیلی علاقه ندارم که شغل من را ادامه دهند.

*صحبت پایانی؛

اول از همه تشکر میکنم از مجموعه خوب مازنداسپرت و شخص جناب آقای رضی که همیشه نشان دادند اسم ها برایشان اهمیت ندارد فقط به فکر اعتلای فوتبال مازندران هستند و در ادامه از شهرداری ، شورای شهر و سازمان آتش نشانی شهرستان جویبار هم متشکرم که هیچ وقت برای حل مشکلات من کم و کاستی نگذاشتند و امیدوارم بعد از ۶ سال خدمت در سازمان آتش نشانی مراحل تبدیل وضعیت من از یک آتش نشان شرکتی زودتر طی شود تا بتوانم با دغدغه کمتری خدمتگذار مردم در سازمان آتش نشانی باشم.